Σεπτέμβριος 1955: Όταν 50.000 Τούρκοι λεηλάτησαν έκαψαν βίασαν και κατέστρεψαν ότι Ελληνικό υπήρχε στην Πόλη

Την νύχτα της 6ης προς 7η Σεπτεμβρίου 1955, ένας εξαγριωμένος όχλος ξεχύνεται στις ελληνικές γειτονιές της Κωνσταντινούπολης και ρημάζει τα πάντα.

Ενώ κατ’ αυτό το διάστημα στην Τουρκία εορτάζεται μεγαλοπρεπώς η εκδίωξη του ελληνικού στρατού από την Μικρά Ασία το 1922, και περιβάλλονται με ηρωικό μανδύα οι βαρβαρότητες που διέπραξε ο τουρκικός στρατός και όχλος εις βάρος των Ελλήνων, ιδίως στην Σμύρνη, στην Ελλάδα η οθωμανολατρεία δεν επέτρεψε ποτέ στην πολιτεία να προσδώσει το ανάλογο βάρος στιγματίζοντας τις αγριότητες των Τούρκων κατά του ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης, το 1955.

Την νύχτα της 6ης προς 7η Σεπτεμβρίου 1955, ένας εξαγριωμένος όχλος ξεχύνεται στις ελληνικές γειτονιές της Κωνσταντινούπολης και ρημάζει τα πάντα. Οικίες, καταστήματα, ναούς, σχολεία, περιουσίες, ζωές. Χτυπούν καταστηματάρχες και νοικοκυραίους, κατεβάζουν προθήκες, πετούν και τσαλαπατούν εμπορεύματα, πυρπολούν…

Όλα αυτά υποτίθεται ότι έγιναν, επειδή Τούρκος προβοκάτορας πέταξε ένα μασούρι δυναμίτιδας που εξερράγη στον κήπο του τουρκικού προξενείου στην Θεσσαλονίκη, το οίκημα που συνδέεται με τον Κεμάλ Ατατούρκ, χωρίς να προκαλέσει ζημιές, αλλά δίνοντας την αφορμή για ένα πογκρόμ διώξεων κατά των Ελλήνων. Ο τουρκικός Τύπος παρουσιάζει την είδηση ως ολοκληρωτική "καταστροφή στο σπίτι του Κεμάλ".

Η γαλλική εφημερίδα Ωρόρ, είχε γράψει πως επρόκειτο για μελετημένο σχέδιο των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών, που ενοχλημένες αφενός από την έναρξη της δραστηριότητας της ΕΟΚΑ στην Κύπρο, αφετέρου από την προσφυγή της Ελλάδος στον ΟΗΕ για το Κυπριακό, κινητοποίησαν τους Τούρκους ως αντιστάθμισμα. Και όχι μόνον το επέτυχαν, αλλά η τουρκική επεκτατικότητα αυξάνει συνεχώς, με τους «προοδευτικούς» Έλληνες να μιλούν ανοήτως περί ύπαρξης ελληνοτουρκικής φιλίας.

 
Η βρετανική πολιτική, με εργαλείο την Τουρκία -όπως ακριβώς συμβαίνει και σήμερα- είχε ξεσηκώσει τον τουρκικό λαό κατά της "αυτοδιάθεσης" της Κύπρου, όπως ζητούσαν οι Κύπριοι -ακόμη και οι Τουρκοκύπριοι- και οι τουρκικές υπηρεσίες του πρωθυπουργού Μεντερές -που ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, θεωρούσε φίλο του- άρχισαν τις συγκεντρώσεις ακόμη και με σύνθημα "ένωση της Κύπρου με την Τουρκία".

Την 6η Σεπτεμβρίου, με αφορμή την προβοκατόρικη βομβίδα (πολλά χρόνια μετά ο Τούρκος που την έριξε, ομολόγησε την προβοκάτσια) στο τουρκικό προξενείο της Θεσσαλονίκης, τουλάχιστον 50.000 Τούρκοι, επέπεσαν με καδρόνια, αξίνες, λοστούς και πέτρες, εναντίον κάθε τι ελληνικού στην Κωνσταντινούπολη. Οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες είχαν φροντίσει να «μαρκάρουν» τις ελληνικές οικίες και καταστήματα, ώστε να γνωρίζουν οι «αυθορμήτως» προστρέξαντες Τούρκοι, πού έπρεπε να στραφούν.

Για την ιστορία παραθέτω τον απολογισμό εκείνης της βραδιάς: Τριάντα νεκροί, εκατοντάδες τραυματίες, 200 επισήμως βιασθείσες και βιασθέντες και επιπλέον κατεστραμμένα 4.384 καταστήματα και εργαστήρια, 1.004 σπίτια, 110 εστιατόρια και ζαχαροπλαστεία, 21 εργοστάσια, 11 κλινικές, 12 ξενοδοχεία, 27 φαρμακεία, 71 εκκλησιές, 26 σχολεία, δύο νεκροταφεία, οι πατριαρχικοί τάφοι στη Μονή Βαλουκλή, διάφορα κοινοτικά κέντρα, ελληνικές λέσχες και πολλά άλλα.

Η νύχτα των Σεπτεμβριανών του ΄55 στην Κωνσταντινούπολη, όπως είχε γραφεί στο onalert, χαρακτηρίσθηκε ως «η αρχή του τέλους για τον ελληνισμό της Πόλης και κατέλαβε τη δική της σελίδα στην ιστορία της επί δεκαετίες διωκόμενης Ρωμιοσύνης από τα χώματα της απέναντι όχθης του Αιγαίου».

Ο Μακεδών
πηγή