Ο ΜΠΟΥΤΑΡΗΣ: ΤΙΜΗΣΕ ΤΟ ΚΑΨΙΜΟ ΤΗΣ ΕΒΡΑΪΚΗΣ ΣΥΝΟΙΚΙΑΣ ΤΟ 1917, ΕΝΩ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ ΤΙΜΗΣΕΙ ΤΗΝ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ!..

Με τους κατοίκους της Θεσσαλονίκης να συρρέουν κατά εκατοντάδες στην Πλατεία Εμπορίου, στην οδό Εδέσσης, εξελίσσονται τα δρώμενα, στο πλαίσιο εκδήλωσης για την επέτειο των 100 χρόνων της Μεγάλης Πυρκαγιάς του 1917, που κατέκαψε το μεγαλύτερο μέρος της Θεσσαλονίκης.

Το πολυθέαμα με τίτλο "Έγινε η Σπίθα Πυρκαγιά" συνδιοργάνωσαν η Parallaxi, ο Δήμος Θεσσαλονίκης και η ΔΕΘ-Helexpo AE, ενώ συμμετέχουν 30 φορείς και ομάδες, 200 καλλιτέχνες και 250 εθελοντές.

Η εκδήλωση ξεκίνησε στις 6 το απόγευμα από την πλατεία Μουσχουντή, στην 'Ανω Πόλη, εκεί όπου ξεκίνησε η μεγάλη πυρκαγιά του 1917 από ένα σπίτι. Στην οδό Εδέσσης, που γλύτωσε τότε από την πυρκαγιά, οι εκδηλώσεις περιλαμβάνουν μουσικοθεατρικά δρώμενα, αυθεντικά φιλμ που δείχνουν την πόλη στην πυρά και εικαστικές παρεμβάσεις, καθώς και εργαστήρια ζωγραφικής για παιδιά. 
Το πολυθέαμα θα κορυφωθεί στις 9 το βράδυ στο κτίριο της Λέσχης Θεσσαλονίκης (Λ. Νίκης 63) στο σημείο που σταμάτησε η πυρκαγιά ύστερα από 32 ώρες που έκαψε την πόλη, ενώ ηθοποιοί θα αφηγηθούν την πορεία της πυρκαγιάς, καθώς και το όραμα του Eρνέστου Εμπράρ, βασιζόμενοι σε αληθινές μαρτυρίες και γεγονότα.

Ο όλεθρος ξεπήδησε από μία κουζίνα

Η πυρκαγιά του 1917 ήταν ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα που σημάδεψαν την ιστορία της πόλης. Ήταν ένα τυχαίο γεγονός που άλλαξε σημαντικά τη φυσιογνωμία της πόλης. Μέσα σε 32 ώρες έκαψε 9.500 σπίτια σε έκταση 1.000.000 τετραγωνικών αφήνοντας άστεγα πάνω από 70.000 άτομα.

Οικονομικές και εμπορικές λειτουργίες, διοικητικές υπηρεσίες, χώροι αναψυχής και τα σημαντικότερα πνευματικά και θρησκευτικά ιδρύματα των εθνο-θρησκευτικών κοινοτήτων, μαζί με τα αρχεία τους καταστράφηκαν ολοσχερώς.

Η πυρκαγιά, όπως προέκυψε από την ανάκριση που διεξήγαγαν οι δικαστικές αρχές της Θεσσαλονίκης, ξεκίνησε το Σάββατο στις 18 Αυγούστου 1917 περίπου στις 15:00 το μεσημέρι από ένα φτωχικό σπίτι προσφύγων στη διεύθυνση Ολυμπιάδος 3, στη συνοικία Μεβλανέ μεταξύ του κέντρου και της Άνω Πόλης. 

Προκλήθηκε από σπίθα της φωτιάς μιας κουζίνας, που έπεσε σε παρακείμενη αποθήκη με άχυρο. 

Η έλλειψη νερού και η αδιαφορία των γειτόνων δεν έκανε δυνατή την κατάσβεση της αρχικής πυρκαγιάς και σε σύντομο διάστημα, λόγω του ισχυρού ανέμου, η πυρκαγιά μεταδόθηκε στα γειτονικά σπίτια και άρχισε να εξαπλώνεται σε όλη τη Θεσσαλονίκη.

Οι απώλειες της πυρκαγιάς ήταν ελάχιστες, με μοναδικούς νεκρούς Γάλλους στρατιώτες. Το μέρος της πόλης που κάηκε ανοικοδομήθηκε με νέο οργανωμένο σχέδιο, δημιουργώντας μια σύγχρονη πόλη.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " Ο ΜΠΟΥΤΑΡΗΣ: ΤΙΜΗΣΕ ΤΟ ΚΑΨΙΜΟ ΤΗΣ ΕΒΡΑΪΚΗΣ ΣΥΝΟΙΚΙΑΣ ΤΟ 1917, ΕΝΩ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ ΤΙΜΗΣΕΙ ΤΗΝ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ!.."

ΜΙΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΠΟΥ ΧΑΝΕΤΑΙ ΣΤΑ ΒΑΘΗ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ... ΟΙ 12 ΑΟΡΑΤΟΙ ΜΟΝΑΧΟΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ! ΘΡΥΛΟΣ Ή ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ;

Η παράδοση χάνεται στα βάθη των αιώνων. Παρ' όλα αυτά, διατηρείται αμείωτα ζωντανή: δώδεκα αόρατοι καλόγεροι κατοικούν σιην κορυφή του Άθω, μερικές φορές εμφανίζονται για λίγο και χάνονται ξανά στην «ανυπαρξία» τους. Δώδεκα παράξενοι άγιοι, που προκαλούν τη σκέψη και τη φαντασία μας. Πόσο μυθικοί και πόσο πραγματικοί άραγε είναι;


Στο Άγιον Όρος υπάρχει μια παλαιά και άγραφη παράδοση που λέει ότι κοντά στην κορφή του Αθωνα χειμώνα-καλοκαίρι ζουν, τρεφόμενοι από την ευχή, δώδεκα μοναχοί αόραται. Όταν ένας απ' αυτούς κοιμηθεί, άλλος τον αντικαθιστά. Και η δωδεκάδα μένει πάντοτε... ακεραία, χωρίς να της λείπει κανείς.

Λέγεται ότι κάποιοι τους είδαν και αμέσως τους έχασαν. Κάποιοι άλλοι τους είδαν και χάθηκαν μαζί τους. Ένας νέος υποτακτικός είδε έναν απ' αυτούς. Διηγήθηκε στον γέροντά του το γεγονός και ο γέροντας του είπε «έπρεπε να τον ακολουθήσεις».
Μαρτυρία επίσημη δεν υπάρχει για τους περιβόητους -κατά τα άλλα- δώδεκα αόρατους μοναχούς του Αγίου Όρους. Στο εύλογο και λογικό ερώτημα: θρύλος ή πραγματικότητα; δεν υπάρχει «λογική» απάντηση.

Η μόνη απάντηση έρχεται από τον π. Βασίλειο: «Το γεγονός είναι ότι η πραγματικότης στο Όρος είναι Θρύλος». Δεν είναι άλλωστε λίγοι οι επισκέπτες του Άθω που, ενώ ξεκίνησαν για βόλτα αναψυχής ή διερευνητική εκδρομή στο βουνό αυτό της Χαλκιδικής, στο τέλος έφτασαν να αναρωτιούνται αν ήταν πραγματικότητα όλο εκείνο που έζησαν κατά την παραμονή τους στο Άγιο Όρος.
Σε τέτοιον τόπο λοιπόν, που γεννά αισθήσεις και εμπειρίες απρόσμενες, ακόμη και στους πιο «υλιστές» επισκέπτες του, τίποτε δεν θα μπορούσε να είναι πραγματικά α-φύσικο, πολλά όμως μπορούν να είναι «ονειρικά φυσικά».


ΜΥΣΤΙΚΑ ΣΤΑ ΒΑΘΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ...
Είναι εξαιρετικά δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να ξετυλίξει κάποιος το νήμα αυτής της αγιορείτικης παράδοσης και να βρει την αρχή του. Πριν από λίγο καιρό, παρέα πολύ καλών φίλων μου επισκέφτηκε διάφορες μονές του Αγίου Όρους, όπου, μεταξύ πολλών άλλων ερωτημάτων, έθεταν στους μοναχούς -αλλά και σε τακτικούς χρόνιους επισκέπτες- το ερώτημα, τι γνωρίζουν για τους δώδεκα αόρατους.
Δεν ήταν λίγοι αυτοί, λαϊκοί και μοναχοί, που γέλασαν ή και σάρκασαν με την ερώτηση. «Μα είναι δυνατόν να ασχολείστε με τέτοια πράγματα;», «Μα πιστεύετε ακόμη σε τέτοια παραμύθια;», ήταν κάποιες από τις απαντήσεις που έλαβαν. Αυτό όμως που κυρίως εισέπραξαν από την πλειονότητα όσων ρώτησαν, ήταν καταρχήν η κρυψίνοια και η επιφυλακτικότητα. Κανείς δεν είχε διάθεση να μιλήσει, όσοι γνώριζαν κάτι δεν μπορούσαν να το πουν, επειδή «τους το είχαν μυστικά εμπιστευτεί», όπως έλεγαν.
Τα μόνα «στοιχεία» που συνέλεξαν ήταν ότι η «ομάδα» των δώδεκα αόρατων αποτελεί πραγματικότητα μακραίωνη, η οποία παρέμενε απόλυτα μυστική για πάρα πολλές δεκαετίες. Πριν από μερικά χρόνια όμως (κανένας δεν ξέρει πόσα χρόνια), η ύπαρξη αυτών διέρρευσε από τον πνευματικό πατέρα ενός από αυτούς τους δώδεκα, ο οποίος καλοπροαίρετα μίλησε κάπου για την ύπαρξη τους.
Είναι αξιοσημείωτο ότι κανένας δεν θέλησε να αναφέρει το όνομα του εν λόγω πνευματικού, ενώ όλοι όσοι είπαν τα παραπάνω, γνώριζαν το όνομα του. Τόνιζαν μάλιστα ότι από τότε που διέρρευσε αυτή η πληροφορία, πολλά έχουν λεχθεί, αλλά στην πραγματικότητα δεν υπάρχει καμία άλλη αξιόπιστη μαρτυρία από πρώτο χέρι.


Κατά γενική πεποίθηση, οι δώδεκα ζούνε κυρίως στην κορυφή του Άθω, πολλές φορές όμως μπορεί κάποιος να τους δει (αν έχει αντίστοιχο χάρισμα), σε οποιοδήποτε μέρος του Αγίου Όρους. Έχουν ξεπεράσει τις ανάγκες της φύσης, γι' αυτό δεν χρειάζονται τροφή, αλλά τρέφονται επαρκώς με την ευχή του Ιησού (πρόκειται για το γνωστό Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με).
Είναι εύλογο βέβαια αυτή η αναφορά να γεννά υποψίες και δυσπιστίες, αφού έρχεται σε κατακόρυφη αντίθεση με την ανθρώπινη λογική μας. Πρόκειται ίσως για την πραγματικά δυσεύρετη στην εποχή μας εμπειρία των «χωμάτινων» ανθρώπων, ανθρώπων σαν εμάς, να ζουν μέσα στην άχρονη και άκτιστη αλήθεια του Αγίου Πνεύματος. Πρόκειται για βίωμα που δεν μπορεί να μεταδοθεί με λόγια, ούτε φυσικά να αποδειχθεί με μαθηματική -ή οποια- δήποτε άλλη- λογική.

Πολλοί επισκέπτες του Αθω, αλλά και πολλοί καλόγεροι αναφέρουν ότι σε περιπλανήσεις τους στο βουνό ή κατά τη διάρκεια της μοναχικής προσευχής τους, είχαν την έντονη, διαρκή και βέβαιη αίσθηση της παρουσίας κάποιου κοντά τους, ενώ δεν φαινόταν κανείς.
Ξαφνικά εμφανίστηκε κάποιος «από το πουθενά», άλλοι αναφέρουν ότι τούς μίλησε και άλλοι ότι ήταν αμίλητος, κι ότι όπως ξαφνικά εμφανίστηκε, το ίδιο απρόσμενα εξαφανίστηκε.
Πρωτάκουσα γι' αυτούς πριν από λίγα χρόνια από έναν φίλο μου που ονομάζεται Τρύφωνας – όνομα όχι ιδιαίτερα συνηθισμένο, το αναφέρω επειδή έχει κάποια σημασία στην εμπειρία που μου μετέφερε.
Είχε επισκεφτεί τότε για πρώτη φορά το Αγιο Όρος (κατά τα επόμενα χρόνια έγινε τακτικός επισκέπτης του) με διάθεση καλοπροαίρετη, αλλά ιδιαίτερα δύσπιστη, θεωρώντας τον εαυτό του «άθεο σκεπτικιστή», όπως έλεγε. Φιλοξενήθηκε σε κάποιο παραλιακό μοναστήρι, συγκεκριμένα στη Μονή του Οσίου Γρηγορίου.


Νωρίς το απόγευμα, την πρώτη μέρα της άφιξης του, βγήκε για να περπατήσει στη μεγάλη παραλία. Απολάμβανε τη γαλήνη του τοπίου, χωρίς σκέψεις, όταν ξαφνικά βλέπει κάποιον να τρέχει με απίστευτη ταχύτητα, όπως μου είπε, προς το μέρος του και να κουνά τα χέρια του, σαν για να τραβήξει την προσοχή του. Δεν υπήρχαν άλλοι άνθρωποι εκείνη την ώρα σ' εκείνο το σημείο.
Πλησιάζοντας, ακούει να του φωνάζει με λαχτάρα: «Τρύφωνα... Τρύφωνα... είδα τον Θεό, μίλησα μαζί Του! Μεγάλη μέρα σήμερα...». Όταν έφτασε κοντά του σταμάτησε, τον κοίταξε στα μάτια και με άπλετο χαμόγελο τού είπε λαχανιασμένος απ' το πολύ τρέξιμο: «Είμαι πολύ χαρούμενος σήμερα, Τρύφωνα, γι' αυτό τρέχω...».

Ήταν μισόγυμνος κι έμοιαζε με τρελό. Ξαφνιασμένος ο φίλος μου και πριν καν προλάβει να τον ρωτήσει, τουλάχιστον, πού ήξερε το όνομα του, ο «τρελός καλόγερος» εξαφανίστηκε. «Δεν θα ξεχάσω ποτέ την ένταση των ματιών του που έλαμπαν από ευτυχία», μου είπε αργότερα ο Τρύφωνας.
Όταν διηγήθηκε την εμπειρία του στους καλόγερους του μοναστηριού που τον φιλοξενούσε, ομόφωνα όλοι τού είπαν ότι πρόκειται σίγουρα για έναν από τους δώδεκα αόρατους... Από τότε μέχρι σήμερα δεν είδε ξανά κανέναν στα πολυάριθμα ταξίδια του σε διάφορες περιοχές του Αθω.


ΔΩΔΕΚΑ ΑΟΡΑΤΟΙ ΦΥΛΑΚΕΣ
Πολύ συχνά, οι μυστηριώδεις αυτοί «αόρατοι» ή «ανύπαρκτοι» (με την έννοια του ακραία ταπεινού) καλόγεροι χαρακτηρίζονται ως «φύλακες». Ο χαρακτηρισμός αυτός μάλιστα, παίρνει πολλές φορές σπουδαιότητα μεγαλύτερη από την ιδιότητα τους ως «αόρατοι».
Τι είναι αλήθεια αυτό που φυλάνε; Πάλι δεν θα βρούμε μία και μόνη απάντηση στο ερώτημα, αλλά διάφορες, όχι κατ' ανάγκη ετερόκλητες μεταξύ τους, απαντήσεις. Ο π. Βασίλειος ο Ιβηρίτης αναφέρει ότι «φυλάνε», «κρατούν» τη ζωή την ίδια στο Αγιο Όρος και αποτελούν ευλογία για όλον τον κόσμο.
Κάποιοι άλλοι τούς χαρακτηρίζουν ως φύλακες της ΟρΘοδοξίας και του Ελληνισμού. Υπάρχει μάλιστα διαδεδομένη -μεταξύ αυτών που πιστεύουν στην ύπαρξη τους- η άποψη ότι συγκεντρώνονται και οι δώδεκα σε κάποιο μέρος της κορυφής του Αθω (κάθε φορά σε διαφορετικό σημείο, αλλά πάντα στην κορυφή), όποτε προκύπτει στην κοινωνία κάποιο εθνικό ή πίστεως θέμα-πρόβλημα.


Πώς γίνεται η συνεννόηση μεταξύ τους για τον τόπο και χρόνο της συνάντησης; Όπως ίσως ήδη καταλάβατε, αυτή γίνεται με κάποιον τρόπο που εμείς μπορούμε να αντιληφθούμε ως «τηλεπαθητικό». Δώδεκα άνθρωποι που κατάφεραν να ξεπεράσουν τη φύση σε κάθε απαίτηση της και να πνευματοποιηθούν κατ' ουσίαν, δεν είναι δυνατό παρά να επικοινωνούν μεταξύ τους επαρκώς, πνευματικά και μόνο.
Υπάρχει έντονη μεταξύ των μοναχών η πίστη ότι οι δώδεκα αόρατοι «συγκάτοικοι» τους προσπαθούν να περιφρουρούν από απειλές και να φυλάττουν ιδιαίτερα αυτό που ονομάζουμε «Ελληνισμό», ό,τι κι αν σημαίνει στις συνειδήσεις μας.
Για το λόγο αυτόν μάλιστα πιστεύεται ότι αποτελούν τη φυσική συνέχεια του αρχαιοελληνικού δωδεκάθεου, επιπλέον και για το λόγο της σύμπτωσης του αριθμού τους. Παρενθετικά δεν μπορώ να μην αναφέρω πως για άλλη μια φορά γίνεται αξιοσημείωτο το γεγονός ότι οι Αγιορείτες (και συνεπώς η ορθόδοξη παράδοση της οποίας είναι φορείς) δεν απορρίπτουν το αρχαίο ελληνικό πνεύμα, αλλά συνδέονται σε φυσική συνέχεια μαζί του και ιο αφομοιώνουν μετουσιώνοντας το σε νέα πραγματικότητα.


ΑΕΙΚΙΝΗΤΗ ΣΤΑΣΗ;
Άνθρωποι που έγιναν εν ζωή αύρες, άνθρωποι που πραγματοποιούν την ύψιστη δράση στην κατάσταση της ησυχίας, άνθρωποι που δεν προσεύχονται πια, αλλά έγιναν οι ίδιοι προσευχή, άνθρωποι που κατάφεραν τέτοια ύψη ταπείνωσης, ώστε πέρασαν στην ανυπαρξία πριν να πεθάνουν.
Και μέσα από την «ανυπαρξία» τους μπορούν να παρέχουν σε όσους τους γνωρίσουν, όλα όσα δεν μπόρεσε κανένας σημαντικός ή ασήμαντος κοσμικός να τους παράσχει. Σημαντικότερο απ' όλα: η πνοή της ελευθερίας. Δεν διδάσκουν με λόγια κανένα δόγμα ή αρχή πίστης, αλλά εμπνέουν με την ύπαρξη τους και μεταδίδουν την απίστευτη δύναμη τους απέναντι σε κάθε δουλική αναγκαιότητα.
Η ευλογία τους διαχέεται σε σημείο που να αποτελεί δύναμη συνεκτική της κτίσεως. Η ανωτερότητά τους απέναντι σε κάθε ανάγκη και η γενναιότητα της αγάπης τους που τίποτε δεν αποζητά, παραμένουν για μας καταστάσεις ύπαρξης ανερμήνευτες. Λένε πως κάθε σύναξη τους συνοδεύεται μοιραία από λαμπρότατο φως στο σημείο της συνάντησης. Δεν αποκλείεται αυτοί οι ίδιοι να είναι το φως, υπάρξεις σωματικές, φωτεινές και άσαρκες.
Παραμύθι; Υπερβολή; Ψέμα υποκινούμενο από σκοταδιστές για χειραγώγηση των αφελών; Ίσως... Ίσως κι όχι... Αυτές οι ερωτήσεις μοιάζουν με το μεγάλο ερώτημα: «Υπάρχει Θεός»; Πώς να απαντηθεί με ναι ή όχι και πώς να αποδειχθεί η όποια απάντηση;
Αξίζει νομίζω να σας πω αυτά που μου ανέφερε ο Θανάσης, φίλος αγιογράφος που επισκέπτεται κατά καιρούς το μοναστήρι της «Μικράς Αγίας Άννας», για λόγους κυρίως επαγγελματικούς.
Το μοναστήρι βρίσκεται σε μεγάλο ύψος και η θέα που μπορεί κάποιος να απολαύσει από εκεί είναι, όπως λένε, μοναδική. Πριν από έναν περίπου μήνα ο Θανάσης ξαναβρέθηκε εκεί και το βράδυ, όπως συνήθιζε, βγήκε με το φακό του για περίπατο. «Είχε κρύο και υπέροχη διαφάνεια», μου είπε. Δεν είχε ύπνο και αφέθηκε να περιπλανηθεί μέσα στη νύχτα, ώσπου έφτασε στα Κατουνάκια. Δεν ήταν άλλωστε η πρώτη φορά που έκανε ανάλογες νυχτερινές βόλτες στο Αγιο Όρος.
Ξαφνικά άκουσε, πολύ κοντά του, έντονο θόρυβο μέσα από τα δέντρα και τους ψηλούς θάμνους. Τρόμαξε, έστρεψε το φακό του προς το μέρος απ' όπου ερχόταν ο θόρυβος κι ενστικτωδώς έσκυψε για να πιάσει κάποιο ξύλο ή πέτρα ή οποιοδήποτε «όργανο άμυνας» για τον κίνδυνο που τον απειλούσε.
Προς στιγμή νόμισε ότι ήταν κάποιο μεγάλο ζώο. Ακουσε για δεύτερη φορά, πιο δυνατό τον ήχο. Με το φακό του σταθερά στραμμένο προς τα εκεί και αρκετά τρομαγμένος, είδε ξαφνικά μπροστά του μια ψιλόλιγνη, φωτεινή σιλουέτα, έναν άντρα γυμνό και πολύ αδύνατο με γενειάδα που έφτανε μέχρι τα γόνατά του.

Η λαμπερή ύπαρξη τού χαμογέλασε ήρεμα, έκανε μπροστά του μετάνοια κι εξαφανίστηκε χωρίς να πει τίποτα, αφήνοντας θεϊκή γαλήνη στο χώρο και τον Θανάση να κοιτά ακίνητος και ξαφνιασμένος μέσα στο τσουχτερό κρύο.
«Απ' το χαμόγελο του θαρρείς ξεχυνόταν όλου του κόσμου η αγάπη», μου είπε όταν επέστρεψε. «Δεν είπε τίποτα, μου έδωσε όμως τόση δύναμη όση δεν θα μου έδιναν όλες οι φιλολογίες μαζεμένες...», έλεγε συνεπαρμένος.
Οι μαρτυρίες ανθρώπων που τους συνάντησαν μιλούν για άρρητη γλυκύτητα και έκχυση αγάπης, δίχως προϋποθέσεις και σχόλια. Για δυναμισμό μέσα στη σιωπή και στη γαλήνη. Για ολική δύναμη που δεν μπορεί να εκφραστεί. Για αρμονία εσωτερική και ταυτόχρονα με το εξωτερικό περιβάλλον.

Για άλλης ποιότητας ελευθερία που κανένα κοινωνικό, πολιτικό ή θρησκευτικό πρότυπο δεν μπόρεσε να εμπνεύσει και να πραγματώσει.


ΣΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ ΚΑΙ ΠΕΡΑ ΑΠ' ΑΥΤΟ...
Στη θρησκεία, το «θαύμα» αποτελεί τομή στη φύση. Στην πίστη, το «θαύμα» είναι το φυσικό. Οι «άγιες» υπάρξεις είναι οι φυσιολογικές υπάρξεις. Γι' αυτούς που έχουν δεχτεί τη χάρη του Αγίου Πνεύματος τίποτε δεν είναι αφύσικο.
Πρόκειται βέβαια για κατάσταση ύπαρξης που οι περισσότεροι από εμάς δεν γνωρίζουμε, το γεγονός όμως ότι εμείς είμαστε φτωχοί από αυτό το βίωμα δεν σημαίνει ότι η κατάσταση αυτή δεν υπάρχει.
Οι δώδεκα «αόρατοι» παραμένουν δώδεκα επί αιώνες, όχι επειδή ζουν σιην αιωνιότητα, αλλά επειδή αντικαθίστανται κάθε φορά που κάποιος αφήνει οριστικά αυτόν τον κόσμο. Η διατήρηση αυτού του αριθμού μάλιστα, σύμφωνα με την παράδοση, είναι απαραίτητη για τη σωτηρία της υλικής κτίσης ή μέρους αυτής.
Μοιάζει σαν οι δώδεκα αρχαίοι Έλληνες θεοί του Ολύμπου -οι δώδεκα απεικονίσεις των φυσικών δυνάμεων- να μεταποιήθηκαν σε δώδεκα τιέραν της φύσεως υπάρξεις, οι ανθρωπόμορφοι θεοί να εξελίχθηκαν αβίαστα σε «θεόμορφους» ανθρώπους και να μετακόμισαν στο άλλο βουνό, στον Άθω της Χαλκιδικής.
Στα αυτιά και στη διάνοια πολλών, φαντάζει παραμύθι. Γι' αυτούς εκεί επάνω, στην κορυφή του Άθω, είναι αυτονόητη πραγματικότητα. Για εμένα προσωπικά αποτελεί μυστήριο, εξ ορισμού ανεξιχνίαστο, που δεν περιορίζεται βέβαια γεωγραφικά στο Άγιο Όρος, που δεν περιορίζεται γενικότερο σε κανέναν τόπο.
Το μυστήριο των δώδεκα αοράτων μοναχών στην κορυφή του Άθω, μέσα στη συνείδηση μου συγγενεύει με το μυστήριο της σιωπής του θεού, η οποία ξεπερνάει καθετί αισθητό, οι περισσότεροι όμως το έχουμε αισθανθεί με βεβαιότητα μοναδική.
Η πνοή, το πνεύμα, η ευλογία των αόρατων εκτείνεται σε οποιονδήποτε μπορεί να την αισθανθεί ως οικεία, οπουδήποτε κι αν βρίσκεται. «Το πνεύμα πνέει όπου θέλει», σύμφωνα με τη γνωστή ρήση και φυσικά αγγίζει οποιουσδήποτε βρει να έχουν στοιχεία συγγενικά μαζί του.
Είμαι από τους ανθρώπους που δεν πιστεύουν σε τίποτε μετα-φυσικό. Πιστεύω στη δυνατότητα ύπαρξης των υπερ-φυσικών πραγμάτων και καταστάσεων, στην υπέρβαση δηλαδή των δεδομένων της φύσης, αλλά όχι σε καταστάσεις «μετά τη φύση». Γι' αυτό δεν μπόρεσα ποτέ να θεωρήσω την ιδιότητα του «μη ορατού» των δώδεκα μοναχών, ως κατάσταση μεταφυσική.
Θεωρώ ότι γίνονται αόρατοι, «ανύπαρκτοι», μέσα από την άκρα ταπείνωση, την εκούσια και ολοκληρωτική διαγραφή της ύπαρξης τους, την οδυνηρή συντριβή κάθε προσδιορισμού του «εγώ» (ακόμη και των θεωρούμενων «καλών» και θετικών), μέσα από την ελεύθερη και απόλυτη αγάπη που δεν γνωρίζει υστεροβουλίες, γιατί προέρχεται από υπάρξεις που εκμηδένισαν τις ανάγκες.
Μ' αυτήν την έννοια, η αντηλιά των αόρατων εκτείνεται πέρα από τα όρια του Άθω, σε κάθε ασκητή της ταπείνωσης και της μηδένισης του «εγώ», σε κάθε «σαλό» που καταισχύνει τη σοφία των σοφών, σε κάθε άνθρωπο, μοναχό ή κοσμικό, που αγάπησε τόσο πολύ τον Θεό, ώστε «ηρπάγη» κοντά Του, ενώ συνέχιζε την ύπαρξη του σ' αυτήν τη ζωή και σ' αυτήν τη γη...
Φυσικά δεν μπορώ, προσωπικά εγώ, να γνωρίζω και να μιλήσω για τη βέβαιη ύπαρξη ή βέβαιη μυθολογία αυτών των μοναχών, μπορώ όμως με βεβαιότητα να πω ότι, εφόσον μπορούμε να γίνουμε μέτοχοι των καταστάσεων που οδηγούν σ' αυτήν την ενεργητική και δημιουργική «ανυπαρξία», οι δώδεκα μοναχοί θα ζουν πάντα μέσα στους μετόχους αυτών.


ΑΝΤΑΥΓΕΙΑ ΚΑΛΟΣΥΝΗΣ...
Οι αόρατοι της κορφής του Άθωνα είναι οι ταπεινοί, οι απλοί και ασήμαντοι οι πλήρεις Πνεύματος Αγίου που κυκλοφορούν μεταξύ μας.
Κάνουν τη ζωή παράδεισο. Και ενώ σου χαρίζουν ό,τι πολύτιμο βρήκες στον κόσμο, δεν ζητούν καμμιά ανταμοιβή.
Δεν Θεωρούν τον εαυτό τους μεταξύ των ζώντων. Δεν έχει, κατ' αυτούς, καμμιά αξία η ύπαρξή τους. Ό,τι έχουν το οφείλουν στον Θεό. Ετσι καταλήγουν να είναι μια ανταύγεια καλωσύνης προς όλους, φανερώνοντας την αγάπη του Θεού προς τον κόσμο ολόκληρο. Αυτοί αγιάζουν το Όρος.
Σε κάνουν να αγαπάς τη ζωή, και σου ανοίγουν ορίζοντες ελευθερίας. Σου δίδουν όλα όσα δεν μπόρεσαν να σου δώσουν οι «σοφοί και συνετοί».
Αυτοί δεν παρέρχονται και δεν χάνονται, έστω και αν περάσουν αιώνες. Βρίσκονται εδώ και παντού ως ευλογία και κουράγιο ανερμήνευτο.
Το παραπάνω είναι απόσπασμα από το κείμενο του π. Βασιλείου Γοντικάκη, με το οποίο άρχισα. Η πληρότητα της γραφής του πάνω στο δέμα αυτό είναι απόλυτη.
Συνήθως, όταν αυτο-αποκαλύπτονται, ταυτόχρονα αποκαλύπτουν. Κι αυτό που αποκαλύπτουν βρίσκεται μέσα στον άλλον που έχουν απέναντι τους και που ο ίδιος πιθανόν να μην το είχε ποτέ συνειδητοποιήσει. Η επαφή μαζί τους δεν συγκινεί, συγκλονίζει. Όπως η αστραπή με τη λάμψη της, οξύτατη και σύντομη. Όπως ο Θεός, τιανταχού παρών και ταυτόχρονα υπερφυσικός. Όπως οι άγιοι, αφύσικα δυνατοί μέσα στην άκρα ταπείνωση.
Δεν νομίζω ότι έχει σημασία τι πιστεύει η διάνοια μας. Ο καθένας μπορεί να πιστεύει, να απιστεί, να προσεύχεται ή να χλευάζει, να σέβεται ή να σαρκάζει... Ο καθένας μπορεί να σταθεί με την απόλυτη προσωπική του ελευθερία απέναντι σ' αυτό το μυστήριο. Κανένας δεν είναι «καλύτερος» ή «χειρότερος», εφόσον η άκρα ταπείνωση των αόρατων μπορεί να τους εμπεριέξει όλους με την ίδια αγάπη.

ΜΙΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΠΟΥ ΧΑΝΕΤΑΙ ΣΤΑ ΒΑΘΗ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ... ΟΙ 12 ΑΟΡΑΤΟΙ ΜΟΝΑΧΟΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ! ΘΡΥΛΟΣ Ή ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ; -ΒΙΝΤΕΟ-
Writen by ΣΤΟΧΟΣ 3 years ago - 0 Comments


Η παράδοση χάνεται στα βάθη των αιώνων. Παρ' όλα αυτά, διατηρείται αμείωτα ζωντανή: δώδεκα αόρατοι καλόγεροι κατοικούν σιην κορυφή του Άθω, μερικές φορές εμφανίζονται για λίγο και χάνονται ξανά στην «ανυπαρξία» τους. Δώδεκα παράξενοι άγιοι, που προκαλούν τη σκέψη και τη φαντασία μας. Πόσο μυθικοί και πόσο πραγματικοί άραγε είναι;
Στο Άγιον Όρος υπάρχει μια παλαιά και άγραφη παράδοση που λέει ότι κοντά στην κορφή του Αθωνα χειμώνα-καλοκαίρι ζουν, τρεφόμενοι από την ευχή, δώδεκα μοναχοί αόραται. Όταν ένας απ' αυτούς κοιμηθεί, άλλος τον αντικαθιστά. Και η δωδεκάδα μένει πάντοτε... ακεραία, χωρίς να της λείπει κανείς.
Λέγεται ότι κάποιοι τους είδαν και αμέσως τους έχασαν. Κάποιοι άλλοι τους είδαν και χάθηκαν μαζί τους. Ένας νέος υποτακτικός είδε έναν απ' αυτούς. Διηγήθηκε στον γέροντά του το γεγονός και ο γέροντας του είπε «έπρεπε να τον ακολουθήσεις».
Μαρτυρία επίσημη δεν υπάρχει για τους περιβόητους -κατά τα άλλα- δώδεκα αόρατους μοναχούς του Αγίου Όρους. Στο εύλογο και λογικό ερώτημα: θρύλος ή πραγματικότητα; δεν υπάρχει «λογική» απάντηση.
Η μόνη απάντηση έρχεται από τον π. Βασίλειο: «Το γεγονός είναι ότι η πραγματικότης στο Όρος είναι Θρύλος». Δεν είναι άλλωστε λίγοι οι επισκέπτες του Άθω που, ενώ ξεκίνησαν για βόλτα αναψυχής ή διερευνητική εκδρομή στο βουνό αυτό της Χαλκιδικής, στο τέλος έφτασαν να αναρωτιούνται αν ήταν πραγματικότητα όλο εκείνο που έζησαν κατά την παραμονή τους στο Άγιο Όρος.
Σε τέτοιον τόπο λοιπόν, που γεννά αισθήσεις και εμπειρίες απρόσμενες, ακόμη και στους πιο «υλιστές» επισκέπτες του, τίποτε δεν θα μπορούσε να είναι πραγματικά α-φύσικο, πολλά όμως μπορούν να είναι «ονειρικά φυσικά».
ΜΥΣΤΙΚΑ ΣΤΑ ΒΑΘΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ...
Είναι εξαιρετικά δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να ξετυλίξει κάποιος το νήμα αυτής της αγιορείτικης παράδοσης και να βρει την αρχή του. Πριν από λίγο καιρό, παρέα πολύ καλών φίλων μου επισκέφτηκε διάφορες μονές του Αγίου Όρους, όπου, μεταξύ πολλών άλλων ερωτημάτων, έθεταν στους μοναχούς -αλλά και σε τακτικούς χρόνιους επισκέπτες- το ερώτημα, τι γνωρίζουν για τους δώδεκα αόρατους.
Δεν ήταν λίγοι αυτοί, λαϊκοί και μοναχοί, που γέλασαν ή και σάρκασαν με την ερώτηση. «Μα είναι δυνατόν να ασχολείστε με τέτοια πράγματα;», «Μα πιστεύετε ακόμη σε τέτοια παραμύθια;», ήταν κάποιες από τις απαντήσεις που έλαβαν. Αυτό όμως που κυρίως εισέπραξαν από την πλειονότητα όσων ρώτησαν, ήταν καταρχήν η κρυψίνοια και η επιφυλακτικότητα. Κανείς δεν είχε διάθεση να μιλήσει, όσοι γνώριζαν κάτι δεν μπορούσαν να το πουν, επειδή «τους το είχαν μυστικά εμπιστευτεί», όπως έλεγαν.
Τα μόνα «στοιχεία» που συνέλεξαν ήταν ότι η «ομάδα» των δώδεκα αόρατων αποτελεί πραγματικότητα μακραίωνη, η οποία παρέμενε απόλυτα μυστική για πάρα πολλές δεκαετίες. Πριν από μερικά χρόνια όμως (κανένας δεν ξέρει πόσα χρόνια), η ύπαρξη αυτών διέρρευσε από τον πνευματικό πατέρα ενός από αυτούς τους δώδεκα, ο οποίος καλοπροαίρετα μίλησε κάπου για την ύπαρξη τους.
Είναι αξιοσημείωτο ότι κανένας δεν θέλησε να αναφέρει το όνομα του εν λόγω πνευματικού, ενώ όλοι όσοι είπαν τα παραπάνω, γνώριζαν το όνομα του. Τόνιζαν μάλιστα ότι από τότε που διέρρευσε αυτή η πληροφορία, πολλά έχουν λεχθεί, αλλά στην πραγματικότητα δεν υπάρχει καμία άλλη αξιόπιστη μαρτυρία από πρώτο χέρι.
Κατά γενική πεποίθηση, οι δώδεκα ζούνε κυρίως στην κορυφή του Άθω, πολλές φορές όμως μπορεί κάποιος να τους δει (αν έχει αντίστοιχο χάρισμα), σε οποιοδήποτε μέρος του Αγίου Όρους. Έχουν ξεπεράσει τις ανάγκες της φύσης, γι' αυτό δεν χρειάζονται τροφή, αλλά τρέφονται επαρκώς με την ευχή του Ιησού (πρόκειται για το γνωστό Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με).
Είναι εύλογο βέβαια αυτή η αναφορά να γεννά υποψίες και δυσπιστίες, αφού έρχεται σε κατακόρυφη αντίθεση με την ανθρώπινη λογική μας. Πρόκειται ίσως για την πραγματικά δυσεύρετη στην εποχή μας εμπειρία των «χωμάτινων» ανθρώπων, ανθρώπων σαν εμάς, να ζουν μέσα στην άχρονη και άκτιστη αλήθεια του Αγίου Πνεύματος. Πρόκειται για βίωμα που δεν μπορεί να μεταδοθεί με λόγια, ούτε φυσικά να αποδειχθεί με μαθηματική -ή οποια- δήποτε άλλη- λογική.
Πολλοί επισκέπτες του Αθω, αλλά και πολλοί καλόγεροι αναφέρουν ότι σε περιπλανήσεις τους στο βουνό ή κατά τη διάρκεια της μοναχικής προσευχής τους, είχαν την έντονη, διαρκή και βέβαιη αίσθηση της παρουσίας κάποιου κοντά τους, ενώ δεν φαινόταν κανείς.
Ξαφνικά εμφανίστηκε κάποιος «από το πουθενά», άλλοι αναφέρουν ότι τούς μίλησε και άλλοι ότι ήταν αμίλητος, κι ότι όπως ξαφνικά εμφανίστηκε, το ίδιο απρόσμενα εξαφανίστηκε.
Πρωτάκουσα γι' αυτούς πριν από λίγα χρόνια από έναν φίλο μου που ονομάζεται Τρύφωνας – όνομα όχι ιδιαίτερα συνηθισμένο, το αναφέρω επειδή έχει κάποια σημασία στην εμπειρία που μου μετέφερε.
Είχε επισκεφτεί τότε για πρώτη φορά το Αγιο Όρος (κατά τα επόμενα χρόνια έγινε τακτικός επισκέπτης του) με διάθεση καλοπροαίρετη, αλλά ιδιαίτερα δύσπιστη, θεωρώντας τον εαυτό του «άθεο σκεπτικιστή», όπως έλεγε. Φιλοξενήθηκε σε κάποιο παραλιακό μοναστήρι, συγκεκριμένα στη Μονή του Οσίου Γρηγορίου.
Νωρίς το απόγευμα, την πρώτη μέρα της άφιξης του, βγήκε για να περπατήσει στη μεγάλη παραλία. Απολάμβανε τη γαλήνη του τοπίου, χωρίς σκέψεις, όταν ξαφνικά βλέπει κάποιον να τρέχει με απίστευτη ταχύτητα, όπως μου είπε, προς το μέρος του και να κουνά τα χέρια του, σαν για να τραβήξει την προσοχή του. Δεν υπήρχαν άλλοι άνθρωποι εκείνη την ώρα σ' εκείνο το σημείο.
Πλησιάζοντας, ακούει να του φωνάζει με λαχτάρα: «Τρύφωνα... Τρύφωνα... είδα τον Θεό, μίλησα μαζί Του! Μεγάλη μέρα σήμερα...». Όταν έφτασε κοντά του σταμάτησε, τον κοίταξε στα μάτια και με άπλετο χαμόγελο τού είπε λαχανιασμένος απ' το πολύ τρέξιμο: «Είμαι πολύ χαρούμενος σήμερα, Τρύφωνα, γι' αυτό τρέχω...».
Ήταν μισόγυμνος κι έμοιαζε με τρελό. Ξαφνιασμένος ο φίλος μου και πριν καν προλάβει να τον ρωτήσει, τουλάχιστον, πού ήξερε το όνομα του, ο «τρελός καλόγερος» εξαφανίστηκε. «Δεν θα ξεχάσω ποτέ την ένταση των ματιών του που έλαμπαν από ευτυχία», μου είπε αργότερα ο Τρύφωνας.
Όταν διηγήθηκε την εμπειρία του στους καλόγερους του μοναστηριού που τον φιλοξενούσε, ομόφωνα όλοι τού είπαν ότι πρόκειται σίγουρα για έναν από τους δώδεκα αόρατους... Από τότε μέχρι σήμερα δεν είδε ξανά κανέναν στα πολυάριθμα ταξίδια του σε διάφορες περιοχές του Αθω.
ΔΩΔΕΚΑ ΑΟΡΑΤΟΙ ΦΥΛΑΚΕΣ
Πολύ συχνά, οι μυστηριώδεις αυτοί «αόρατοι» ή «ανύπαρκτοι» (με την έννοια του ακραία ταπεινού) καλόγεροι χαρακτηρίζονται ως «φύλακες». Ο χαρακτηρισμός αυτός μάλιστα, παίρνει πολλές φορές σπουδαιότητα μεγαλύτερη από την ιδιότητα τους ως «αόρατοι».
Τι είναι αλήθεια αυτό που φυλάνε; Πάλι δεν θα βρούμε μία και μόνη απάντηση στο ερώτημα, αλλά διάφορες, όχι κατ' ανάγκη ετερόκλητες μεταξύ τους, απαντήσεις. Ο π. Βασίλειος ο Ιβηρίτης αναφέρει ότι «φυλάνε», «κρατούν» τη ζωή την ίδια στο Αγιο Όρος και αποτελούν ευλογία για όλον τον κόσμο.
Κάποιοι άλλοι τούς χαρακτηρίζουν ως φύλακες της ΟρΘοδοξίας και του Ελληνισμού. Υπάρχει μάλιστα διαδεδομένη -μεταξύ αυτών που πιστεύουν στην ύπαρξη τους- η άποψη ότι συγκεντρώνονται και οι δώδεκα σε κάποιο μέρος της κορυφής του Αθω (κάθε φορά σε διαφορετικό σημείο, αλλά πάντα στην κορυφή), όποτε προκύπτει στην κοινωνία κάποιο εθνικό ή πίστεως θέμα-πρόβλημα.
Πώς γίνεται η συνεννόηση μεταξύ τους για τον τόπο και χρόνο της συνάντησης; Όπως ίσως ήδη καταλάβατε, αυτή γίνεται με κάποιον τρόπο που εμείς μπορούμε να αντιληφθούμε ως «τηλεπαθητικό». Δώδεκα άνθρωποι που κατάφεραν να ξεπεράσουν τη φύση σε κάθε απαίτηση της και να πνευματοποιηθούν κατ' ουσίαν, δεν είναι δυνατό παρά να επικοινωνούν μεταξύ τους επαρκώς, πνευματικά και μόνο.
Υπάρχει έντονη μεταξύ των μοναχών η πίστη ότι οι δώδεκα αόρατοι «συγκάτοικοι» τους προσπαθούν να περιφρουρούν από απειλές και να φυλάττουν ιδιαίτερα αυτό που ονομάζουμε «Ελληνισμό», ό,τι κι αν σημαίνει στις συνειδήσεις μας.
Για το λόγο αυτόν μάλιστα πιστεύεται ότι αποτελούν τη φυσική συνέχεια του αρχαιοελληνικού δωδεκάθεου, επιπλέον και για το λόγο της σύμπτωσης του αριθμού τους. Παρενθετικά δεν μπορώ να μην αναφέρω πως για άλλη μια φορά γίνεται αξιοσημείωτο το γεγονός ότι οι Αγιορείτες (και συνεπώς η ορθόδοξη παράδοση της οποίας είναι φορείς) δεν απορρίπτουν το αρχαίο ελληνικό πνεύμα, αλλά συνδέονται σε φυσική συνέχεια μαζί του και ιο αφομοιώνουν μετουσιώνοντας το σε νέα πραγματικότητα.
ΑΕΙΚΙΝΗΤΗ ΣΤΑΣΗ;
Άνθρωποι που έγιναν εν ζωή αύρες, άνθρωποι που πραγματοποιούν την ύψιστη δράση στην κατάσταση της ησυχίας, άνθρωποι που δεν προσεύχονται πια, αλλά έγιναν οι ίδιοι προσευχή, άνθρωποι που κατάφεραν τέτοια ύψη ταπείνωσης, ώστε πέρασαν στην ανυπαρξία πριν να πεθάνουν.
Και μέσα από την «ανυπαρξία» τους μπορούν να παρέχουν σε όσους τους γνωρίσουν, όλα όσα δεν μπόρεσε κανένας σημαντικός ή ασήμαντος κοσμικός να τους παράσχει. Σημαντικότερο απ' όλα: η πνοή της ελευθερίας. Δεν διδάσκουν με λόγια κανένα δόγμα ή αρχή πίστης, αλλά εμπνέουν με την ύπαρξη τους και μεταδίδουν την απίστευτη δύναμη τους απέναντι σε κάθε δουλική αναγκαιότητα.
Η ευλογία τους διαχέεται σε σημείο που να αποτελεί δύναμη συνεκτική της κτίσεως. Η ανωτερότητά τους απέναντι σε κάθε ανάγκη και η γενναιότητα της αγάπης τους που τίποτε δεν αποζητά, παραμένουν για μας καταστάσεις ύπαρξης ανερμήνευτες. Λένε πως κάθε σύναξη τους συνοδεύεται μοιραία από λαμπρότατο φως στο σημείο της συνάντησης. Δεν αποκλείεται αυτοί οι ίδιοι να είναι το φως, υπάρξεις σωματικές, φωτεινές και άσαρκες.
Παραμύθι; Υπερβολή; Ψέμα υποκινούμενο από σκοταδιστές για χειραγώγηση των αφελών; Ίσως... Ίσως κι όχι... Αυτές οι ερωτήσεις μοιάζουν με το μεγάλο ερώτημα: «Υπάρχει Θεός»; Πώς να απαντηθεί με ναι ή όχι και πώς να αποδειχθεί η όποια απάντηση;
Αξίζει νομίζω να σας πω αυτά που μου ανέφερε ο Θανάσης, φίλος αγιογράφος που επισκέπτεται κατά καιρούς το μοναστήρι της «Μικράς Αγίας Άννας», για λόγους κυρίως επαγγελματικούς.
Το μοναστήρι βρίσκεται σε μεγάλο ύψος και η θέα που μπορεί κάποιος να απολαύσει από εκεί είναι, όπως λένε, μοναδική. Πριν από έναν περίπου μήνα ο Θανάσης ξαναβρέθηκε εκεί και το βράδυ, όπως συνήθιζε, βγήκε με το φακό του για περίπατο. «Είχε κρύο και υπέροχη διαφάνεια», μου είπε. Δεν είχε ύπνο και αφέθηκε να περιπλανηθεί μέσα στη νύχτα, ώσπου έφτασε στα Κατουνάκια. Δεν ήταν άλλωστε η πρώτη φορά που έκανε ανάλογες νυχτερινές βόλτες στο Αγιο Όρος.
Ξαφνικά άκουσε, πολύ κοντά του, έντονο θόρυβο μέσα από τα δέντρα και τους ψηλούς θάμνους. Τρόμαξε, έστρεψε το φακό του προς το μέρος απ' όπου ερχόταν ο θόρυβος κι ενστικτωδώς έσκυψε για να πιάσει κάποιο ξύλο ή πέτρα ή οποιοδήποτε «όργανο άμυνας» για τον κίνδυνο που τον απειλούσε.
Προς στιγμή νόμισε ότι ήταν κάποιο μεγάλο ζώο. Ακουσε για δεύτερη φορά, πιο δυνατό τον ήχο. Με το φακό του σταθερά στραμμένο προς τα εκεί και αρκετά τρομαγμένος, είδε ξαφνικά μπροστά του μια ψιλόλιγνη, φωτεινή σιλουέτα, έναν άντρα γυμνό και πολύ αδύνατο με γενειάδα που έφτανε μέχρι τα γόνατά του.
Η λαμπερή ύπαρξη τού χαμογέλασε ήρεμα, έκανε μπροστά του μετάνοια κι εξαφανίστηκε χωρίς να πει τίποτα, αφήνοντας θεϊκή γαλήνη στο χώρο και τον Θανάση να κοιτά ακίνητος και ξαφνιασμένος μέσα στο τσουχτερό κρύο.
«Απ' το χαμόγελο του θαρρείς ξεχυνόταν όλου του κόσμου η αγάπη», μου είπε όταν επέστρεψε. «Δεν είπε τίποτα, μου έδωσε όμως τόση δύναμη όση δεν θα μου έδιναν όλες οι φιλολογίες μαζεμένες...», έλεγε συνεπαρμένος.
Οι μαρτυρίες ανθρώπων που τους συνάντησαν μιλούν για άρρητη γλυκύτητα και έκχυση αγάπης, δίχως προϋποθέσεις και σχόλια. Για δυναμισμό μέσα στη σιωπή και στη γαλήνη. Για ολική δύναμη που δεν μπορεί να εκφραστεί. Για αρμονία εσωτερική και ταυτόχρονα με το εξωτερικό περιβάλλον.
Για άλλης ποιότητας ελευθερία που κανένα κοινωνικό, πολιτικό ή θρησκευτικό πρότυπο δεν μπόρεσε να εμπνεύσει και να πραγματώσει.
ΣΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ ΚΑΙ ΠΕΡΑ ΑΠ' ΑΥΤΟ...
Στη θρησκεία, το «θαύμα» αποτελεί τομή στη φύση. Στην πίστη, το «θαύμα» είναι το φυσικό. Οι «άγιες» υπάρξεις είναι οι φυσιολογικές υπάρξεις. Γι' αυτούς που έχουν δεχτεί τη χάρη του Αγίου Πνεύματος τίποτε δεν είναι αφύσικο.
Πρόκειται βέβαια για κατάσταση ύπαρξης που οι περισσότεροι από εμάς δεν γνωρίζουμε, το γεγονός όμως ότι εμείς είμαστε φτωχοί από αυτό το βίωμα δεν σημαίνει ότι η κατάσταση αυτή δεν υπάρχει.
Οι δώδεκα «αόρατοι» παραμένουν δώδεκα επί αιώνες, όχι επειδή ζουν σιην αιωνιότητα, αλλά επειδή αντικαθίστανται κάθε φορά που κάποιος αφήνει οριστικά αυτόν τον κόσμο. Η διατήρηση αυτού του αριθμού μάλιστα, σύμφωνα με την παράδοση, είναι απαραίτητη για τη σωτηρία της υλικής κτίσης ή μέρους αυτής.
Μοιάζει σαν οι δώδεκα αρχαίοι Έλληνες θεοί του Ολύμπου -οι δώδεκα απεικονίσεις των φυσικών δυνάμεων- να μεταποιήθηκαν σε δώδεκα τιέραν της φύσεως υπάρξεις, οι ανθρωπόμορφοι θεοί να εξελίχθηκαν αβίαστα σε «θεόμορφους» ανθρώπους και να μετακόμισαν στο άλλο βουνό, στον Άθω της Χαλκιδικής.
Στα αυτιά και στη διάνοια πολλών, φαντάζει παραμύθι. Γι' αυτούς εκεί επάνω, στην κορυφή του Άθω, είναι αυτονόητη πραγματικότητα. Για εμένα προσωπικά αποτελεί μυστήριο, εξ ορισμού ανεξιχνίαστο, που δεν περιορίζεται βέβαια γεωγραφικά στο Άγιο Όρος, που δεν περιορίζεται γενικότερο σε κανέναν τόπο.
Το μυστήριο των δώδεκα αοράτων μοναχών στην κορυφή του Άθω, μέσα στη συνείδηση μου συγγενεύει με το μυστήριο της σιωπής του θεού, η οποία ξεπερνάει καθετί αισθητό, οι περισσότεροι όμως το έχουμε αισθανθεί με βεβαιότητα μοναδική.
Η πνοή, το πνεύμα, η ευλογία των αόρατων εκτείνεται σε οποιονδήποτε μπορεί να την αισθανθεί ως οικεία, οπουδήποτε κι αν βρίσκεται. «Το πνεύμα πνέει όπου θέλει», σύμφωνα με τη γνωστή ρήση και φυσικά αγγίζει οποιουσδήποτε βρει να έχουν στοιχεία συγγενικά μαζί του.
Είμαι από τους ανθρώπους που δεν πιστεύουν σε τίποτε μετα-φυσικό. Πιστεύω στη δυνατότητα ύπαρξης των υπερ-φυσικών πραγμάτων και καταστάσεων, στην υπέρβαση δηλαδή των δεδομένων της φύσης, αλλά όχι σε καταστάσεις «μετά τη φύση». Γι' αυτό δεν μπόρεσα ποτέ να θεωρήσω την ιδιότητα του «μη ορατού» των δώδεκα μοναχών, ως κατάσταση μεταφυσική.
Θεωρώ ότι γίνονται αόρατοι, «ανύπαρκτοι», μέσα από την άκρα ταπείνωση, την εκούσια και ολοκληρωτική διαγραφή της ύπαρξης τους, την οδυνηρή συντριβή κάθε προσδιορισμού του «εγώ» (ακόμη και των θεωρούμενων «καλών» και θετικών), μέσα από την ελεύθερη και απόλυτη αγάπη που δεν γνωρίζει υστεροβουλίες, γιατί προέρχεται από υπάρξεις που εκμηδένισαν τις ανάγκες.
Μ' αυτήν την έννοια, η αντηλιά των αόρατων εκτείνεται πέρα από τα όρια του Άθω, σε κάθε ασκητή της ταπείνωσης και της μηδένισης του «εγώ», σε κάθε «σαλό» που καταισχύνει τη σοφία των σοφών, σε κάθε άνθρωπο, μοναχό ή κοσμικό, που αγάπησε τόσο πολύ τον Θεό, ώστε «ηρπάγη» κοντά Του, ενώ συνέχιζε την ύπαρξη του σ' αυτήν τη ζωή και σ' αυτήν τη γη...
Φυσικά δεν μπορώ, προσωπικά εγώ, να γνωρίζω και να μιλήσω για τη βέβαιη ύπαρξη ή βέβαιη μυθολογία αυτών των μοναχών, μπορώ όμως με βεβαιότητα να πω ότι, εφόσον μπορούμε να γίνουμε μέτοχοι των καταστάσεων που οδηγούν σ' αυτήν την ενεργητική και δημιουργική «ανυπαρξία», οι δώδεκα μοναχοί θα ζουν πάντα μέσα στους μετόχους αυτών.







ΑΝΤΑΥΓΕΙΑ ΚΑΛΟΣΥΝΗΣ...
Οι αόρατοι της κορφής του Άθωνα είναι οι ταπεινοί, οι απλοί και ασήμαντοι οι πλήρεις Πνεύματος Αγίου που κυκλοφορούν μεταξύ μας.
Κάνουν τη ζωή παράδεισο. Και ενώ σου χαρίζουν ό,τι πολύτιμο βρήκες στον κόσμο, δεν ζητούν καμμιά ανταμοιβή.
Δεν Θεωρούν τον εαυτό τους μεταξύ των ζώντων. Δεν έχει, κατ' αυτούς, καμμιά αξία η ύπαρξή τους. Ό,τι έχουν το οφείλουν στον Θεό. Ετσι καταλήγουν να είναι μια ανταύγεια καλωσύνης προς όλους, φανερώνοντας την αγάπη του Θεού προς τον κόσμο ολόκληρο. Αυτοί αγιάζουν το Όρος.
Σε κάνουν να αγαπάς τη ζωή, και σου ανοίγουν ορίζοντες ελευθερίας. Σου δίδουν όλα όσα δεν μπόρεσαν να σου δώσουν οι «σοφοί και συνετοί».
Αυτοί δεν παρέρχονται και δεν χάνονται, έστω και αν περάσουν αιώνες. Βρίσκονται εδώ και παντού ως ευλογία και κουράγιο ανερμήνευτο.
Το παραπάνω είναι απόσπασμα από το κείμενο του π. Βασιλείου Γοντικάκη, με το οποίο άρχισα. Η πληρότητα της γραφής του πάνω στο δέμα αυτό είναι απόλυτη.
Συνήθως, όταν αυτο-αποκαλύπτονται, ταυτόχρονα αποκαλύπτουν. Κι αυτό που αποκαλύπτουν βρίσκεται μέσα στον άλλον που έχουν απέναντι τους και που ο ίδιος πιθανόν να μην το είχε ποτέ συνειδητοποιήσει. Η επαφή μαζί τους δεν συγκινεί, συγκλονίζει. Όπως η αστραπή με τη λάμψη της, οξύτατη και σύντομη. Όπως ο Θεός, τιανταχού παρών και ταυτόχρονα υπερφυσικός. Όπως οι άγιοι, αφύσικα δυνατοί μέσα στην άκρα ταπείνωση.
Δεν νομίζω ότι έχει σημασία τι πιστεύει η διάνοια μας. Ο καθένας μπορεί να πιστεύει, να απιστεί, να προσεύχεται ή να χλευάζει, να σέβεται ή να σαρκάζει... Ο καθένας μπορεί να σταθεί με την απόλυτη προσωπική του ελευθερία απέναντι σ' αυτό το μυστήριο. Κανένας δεν είναι «καλύτερος» ή «χειρότερος», εφόσον η άκρα ταπείνωση των αόρατων μπορεί να τους εμπεριέξει όλους με την ίδια αγάπη.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΜΙΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΠΟΥ ΧΑΝΕΤΑΙ ΣΤΑ ΒΑΘΗ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ... ΟΙ 12 ΑΟΡΑΤΟΙ ΜΟΝΑΧΟΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ! ΘΡΥΛΟΣ Ή ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ;"

Πολύ ΕΠΙΚΑΙΡΟ! Ας θυμηθουμε δυο χρονια πριν – Τι κρύβεται πίσω από το ISIS; (ΒΙΝΤΕΟ)

 

Ας θυμηθουμε δυο χρονια πριν – Τι κρύβεται πίσω από το Ίσις και Ισιλ… !

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Πολύ ΕΠΙΚΑΙΡΟ! Ας θυμηθουμε δυο χρονια πριν – Τι κρύβεται πίσω από το ISIS; (ΒΙΝΤΕΟ)"

Καβάλα: Νεαρή Βουλγάρα έκλεβε πορτοφόλια στο ίδιο μαγαζί επί τρεις μήνες!

Σχεδόν καθημερινά επισκεπτόταν επί τρεις ολόκληρους μήνες το ίδιο κατάστημα στην Καβάλα μια νεαρή Βουλγάρα, όχι όμως για ψωνίσει. Η 34χρονη αλλοδαπή εκμεταλλευόταν τον συνωστισμό για να… ξαφρίζει τα πορτοφόλια από τις τσάντες που κρατούσαν οι πελάτισσες!
Και το έκανε με επιτυχία, ως το μεσημέρι της Πέμπτης που έγινε αντιληπτή από έναν υπάλληλο του καταστήματος να κλέβει μαζί με μια άγνωστη συνεργό της το πορτοφόλι μιας γυναίκας μέσα από την τσάντα της που είχε μέσα 105 ευρώ και διάφορα έγγραφα.

Οι δυο δράστιδες τράπηκαν σε φυγή, αλλά οι αστυνομικοί κατάφεραν να εντοπίσουν την 34χρονη, να την συλλάβουν και να την οδηγήσουν στην Ασφάλεια. Στην κατοχή της κατασχέθηκαν τα 105 ευρώ που αποδόθηκαν στο θύμα.
Στην προανάκριση που συνεχίζεται για την διαλεύκανση και άλλων κλοπών, αποκαλύφθηκε ότι από τον περασμένο Ιούλιο στο ίδιο μαγαζί η νεαρή Βουλγάρα -μόνη της ή με άλλες συνεργούς της- είχε αρπάξει τουλάχιστον άλλα τρία πορτοφόλια από γυναίκες, τα οποία περιείχαν συνολικά 710 ευρώ, διάφορα έγγραφα και μικροαντικείμενα! Η 34χρονη οδηγήθηκε στην εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Καβάλας, η οποία της απήγγειλε κατηγορία για διακεκριμένες κλοπές.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Καβάλα: Νεαρή Βουλγάρα έκλεβε πορτοφόλια στο ίδιο μαγαζί επί τρεις μήνες!"

Λάρισα: Ελεύθερος αφέθηκε ο στρατιωτικός που βίαζε την κόρη του

Ένα οικογενειακό δράμα αναβίωσε σε δικαστική αίθουσα της Λάρισας καθώς το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο κλήθηκε να εξετάσει την υπόθεση του πατέρα, με την κατηγορία ότι βίαζε επί σειρά ετών την κόρη του.

Σύμφωνα με την εφημερίδα «Ελευθερία», ο πατέρας κρίθηκε ομόφωνα ένοχος και καταδικάστηκε σε 12 χρόνια κάθειρξης χωρίς ελαφρυντικά.

Η απόφαση αναφέρει πως η έφεση έχει αναστέλλουσα δύναμη και ως εκ τούτου ο καταδικασθείς θα αφεθεί ελεύθερος έως και την εκδίκαση της υπόθεσης από το Μικτό Ορκωτό Εφετείο.

Ο πατέρας, στρατιωτικός στο επάγγελμα, αρνήθηκε όλες τις κατηγορίες όμως είχε απέναντί του εκτός από την κατάθεση της μιας κόρης και της άλλης κόρης, αλλά και την κατάθεση της πρώην συζύγου του και μητέρας των δύο κοριτσιών.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Λάρισα: Ελεύθερος αφέθηκε ο στρατιωτικός που βίαζε την κόρη του"

ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ! Οι τζιχαντιστές είναι έτοιμοι να πραγματοποιήσουν εκτροχιασμούς τρένων!

Εκτός της χρήσης οχημάτων, που ρίχνουν πάνω σε ανυποψίαστους πολίτες, ή τη στοχοθέτηση των δυνάμεων ασφαλείας, οι τζιχαντιστές φαίνεται πως προτάσσουν το τελευταίο διάστημα τον εκτροχιασμό τρένων ως ένα νέο τρόπο διάπραξης επιθέσεων στην Ευρώπη.
Αυτή είναι η ανησυχία που διατυπώνει η γαλλική αστυνομία σε ένα έγγραφο το οποίο περιήλθε στη γνώση του Γαλλικού Πρακτορείου.

«Εξαιτίας της πρόσφατης υποκίνησης από τα προπαγανδιστικά δίκτυα των τζιχαντιστών για τον σχεδιασμό μιας επίθεσης που θα προβλέπει τον εκτροχιασμό αμαξοστοιχιών, πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή σε κάθε πληροφορία που έλθει στην κατοχή των αρχών και σχετίζεται με την εισβολή (σε ένα τρένο) ή την απόπειρα σαμποτάζ στο σιδηροδρομικό δίκτυο»επισημαίνεται στο σημείωμα της Γενικής Διεύθυνσης της Εθνικής Αστυνομίας (DGPN), το οποίο εστάλη στις αρχές Σεπτεμβρίου και αποκάλυψε η εφημερίδα Le Parisien.

«Είναι σημαντικό να υπογραμμίσουμε το κάλεσμα που απηύθυναν προσφάτως τρομοκρατικές οργανώσεις προς «μοναχικούς λύκους» τους οποίους παρότρυναν να προκαλέσουν, στην Ευρώπη, εκτροχιασμούς τρένων, δασικές πυρκαγιές ή δηλητηριάσεις τροφίμων» τονίζεται στο έγγραφο.

Τα μέσα μαζικής μεταφοράς «παρουσιάζουν πολυάριθμες αδυναμίες στις δομές τους» και «αποτελούν έναν προτιμώμενο στόχο», ιδίως στους σιδηροδρομικούς σταθμούς όπου η δυνατότητα παρακολούθησης από τις δυνάμεις ασφαλείας πρέπει να βελτιωθεί με στόχο την ενίσχυση του «αποτρεπτικού χαρακτήρα του μηχανισμού», επισημαίνεται.

Τα τουριστικά και πολιτιστικά αξιοθέατα, καθώς επιτρέπουν να υπάρξει ένας «απολογισμός ανθρώπινων απωλειών ενδεχομένως βαρύς» και να προκληθούν «σημαντικές επιπτώσεις στην τουριστική δραστηριότητα» στην περίπτωση μιας επίθεσης, πρέπει επίσης να αποτελούν στόχο «επαγρύπνησης» των δυνάμεων ασφαλείας, αναφέρεται στο κείμενο.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ! Οι τζιχαντιστές είναι έτοιμοι να πραγματοποιήσουν εκτροχιασμούς τρένων!"

ΟΙ ΦΡΙΚΑΛΕΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΔΙΑΒΟΛΩΝ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ ΣΕ ΑΡΙΘΜΟΥΣ.

ΟΙ ΦΡΙΚΑΛΕΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΔΙΑΒΟΛΩΝ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ ΣΕ ΑΡΙΘΜΟΥΣ.

ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΝΑ ΞΕΧΝΟΥΜΕ ….

Το Κομμουνιστικό Ολοκαύτωμα με αριθμούς

OrthodoxNet.com / ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟ

Συντάχθηκε από τον ορθόδοξο δικηγόρο και επίκουρο καθηγητή Chris Banescu, γιο ορθόδοξου ιερέα από τη Ρουμανία, που ζει στις ΗΠΑ και διαχειριστή του OrthodoxNet.com (με την συνεισφορά των: Scott Manning πτυχιούχου στρατιωτικής ιστορίας τουαμερικανικού Στρατιωτικού Πανεπιστημίου και του ‘Ιδρύματος τωνΘυμάτων του Κομμουνισμού’ –

Τον Οκτώβριο του 1917, η Επανάσταση των Μπολσεβίκων γέννησε την πιο θανατηφόρα ιδεολογία στην ιστορία της ανθρωπότητας – τον κομμουνισμό. Σε λιγότερο από 100 χρόνια, ο κομμουνισμός έχει στοιχίσει πάνω από 100 εκατομμύρια ζωές. Σήμερα, συνεχίζει να έχει υποδουλωμένο το ένα πέμπτο των ανθρώπων του κόσμου.

Ένας ελεύθερος άνθρωπος δεν μπορεί να ανεχτεί να λησμονήσει τα κακά του κομμουνισμού. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε οι αγριότητες του Λένιν, του Στάλιν, του Μάο, του Πολ Ποτ, του Χο Τσι Μινχ και του Κάστρο να εξασθενίσουν στο παρασκήνιο της ιστορίας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε το ίχνος του αίματος και των δακρύων που αυτή η ουτοπική εξαπάτηση άφησε.

Είναι ένα μεγάλο ηθικό ατόπημα το ότι τόσοι πολλοί δεν γνωρίζουν την έκταση των φρικαλεοτήτων του κομμουνισμού. Ενώ η φρίκη του ναζισμού είναι γνωστή, ποιος γνωρίζει ότι η Σοβιετική Ένωση δολοφόνησε 20 εκατομμύρια ανθρώπους; Ποιος ξέρει ότι οι δικτάτορες της Κίνας έχουν σφάξει 60 εκατομμύρια ανθρώπους; Ποιος ξέρει ότι το κομμουνιστικό ολοκαύτωμα είναι υπεύθυνο για έναν αριθμό νεκρών που ξεπερνά εκείνο του συνόλου των πολέμων του 20ου αιώνα; (Victims of Communism Memorial Foundation).

Οι ακόλουθες εκτιμήσεις εκπροσωπούν τους πολίτες που σκοτώθηκαν ή πέθαναν από την πείνα από τις κομμουνιστικές κυβερνήσεις τους από το 1918. Οι αριθμοί αυτοί δεν περιλαμβάνουν νεκρούς πολέμου. Οι κυβερνήσεις ταξινομούνται κατά αριθμό νεκρών (από τον υψηλότερο προς τον χαμηλότερο). Όλοι οι αριθμοί είναι εκτιμήσεις κατά προσέγγιση.

Μια λεπτομερής βιβλιογραφία παρατίθεται στο τέλος αυτής της σελίδας. Ο κατάλογος είναι τόσο πλήρης, όσο μπορούσα να είμαι σε θέση να καθορίσω, πλην όμως συνεχίζει να εξελίσσεται. Ορισμένοι αριθμοί είναι ελλιπείς και υπάρχουν ακόμα πέντε κομμουνιστικές χώρες που έχουν τη δυνατότητα να σκοτώσουν κι άλλους πολίτες τους. (Scott Manning)

Αριθμός Νεκρών Κομμουνιστικού Ολοκαυτώματος:149.469.610

Κατάταξη 

Σημαία 

Χώρα

1 

Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας

Αριθμός Νεκρών : 73.237.000

1949 -σήμερα (57 + έτη και συνεχίζεται)

Ο R.J. Rummel εκτιμά τον αριθμό των νεκρών της Κίνας μεταξύ των ετών 1949-1987 σε 35.236.000(Rummel 1994). Αυτό αποκλείει τα 38.000.000 εκατομμύρια που πέθαναν από την πείνα κατά τη διάρκεια του «Μεγάλου Άλματος προς τα Εμπρός». Ο Rummel πείστηκε ότι η κινεζική κυβέρνηση ήταν άμεσα υπεύθυνη για την πείνα, αυξάνοντας έτσι την αρχική εκτίμηση του κατά 38.000.000(Rummel 2005). 1.000 προστέθηκαν για τα γεγονότα στην πλατεία Τιενανμέν το 1989 (Courtois 1999).

2 

Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών (ΕΣΣΔ)

Αριθμός νεκρών : 58.627.000

1922-1991 (69 έτη)

Η μέτρηση των νεκρών καλύπτει μόνο τα έτη 1923-1987 (Rummel 1996).

3 

Ρωσική Σοβιετική Ομοσπονδιακή Σοσιαλιστική Δημοκρατία

Αριθμός νεκρών: 3.284.000

1918-1922 (4 έτη)

Αυτή η μέτρηση των νεκρών δεν περιλαμβάνει τους 6.210.000 που σκοτώθηκαν στον εμφύλιο πόλεμο(Rummel 1996).

4 

Λαϊκή Δημοκρατία της (Βόρειας)Κορέας

Αριθμός νεκρών: 3.163.000

1948 – σήμερα (58 + έτη και συνεχίζεται)

1.663.000 νεκροί μεταξύ 1948-1987 με εξαίρεση τον πόλεμο της Κορέας(Rummel 1994). 2.500.000 νεκροί είναι η εκτίμηση για εκείνους που πέθαναν από την πείνα μεταξύ των ετών 1995-1998 (επιτροπή των ΗΠΑ για τα ανθρώπινα δικαιώματα στη Βόρεια Κορέα 2006).

5 

Καμπότζη

Αριθμός νεκρών: 2.627.000

1975-1987 (12 έτη)

Η εκτίμηση του αριθμού των νεκρών είναι πλήρης (Rummel 1994). Το επίσημο όνομα της χώρας ήταν Δημοκρατική Καμπότζη κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Πολ Ποτ και στη συνέχεια, Λαϊκή Δημοκρατία της Καμπότζης.

6 

Λαϊκή Δημοκρατία του Αφγανιστάν

Αριθμός νεκρών: 1.750.000

1978-1992 (14 έτη)

Η εκτίμηση του αριθμού των νεκρών είναι πλήρης (Courtois 1999).

7 

Βιετνάμ

Αριθμός νεκρών : 1.670.000

1975 – σήμερα (30 + έτη και συνεχίζεται)

Ο αριθμός των νεκρών καλύπτει τα έτη 1945-1987 για το Βιετνάμ / Βόρειο Βιετνάμ και αποκλείει τους 1.062.000 νεκρούς από τον πόλεμο του Βιετνάμ (Rummel 1994).

8 

Λαϊκή Δημοκρατία της Αιθιοπίας

Αριθμός νεκρών: 1.343.610

1974-1991 (17 έτη)

Ο αριθμός των νεκρών περιλαμβάνει 10.000 πολιτικές δολοφονίες κατά τη διάρκεια 1977-1978, 1.000 παιδιά που σκοτώθηκαν το 1977, 110 που σφαγιάστηκαν σε μια ορθόδοξη εκκλησία το 1975, 80.000 κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου μεταξύ 1978-1980, 250.000, που πέθαναν το 1982, σε στρατόπεδα και 2.500 που σκοτώθηκαν σε μια βομβιστική επιδρομή (Courtois 1999). Άλλοι 1.000.000 προστίθενται από την πείνα κατά τη διάρκεια του 1984 – 1985 (BBC News 2000).

9 

Σοσιαλιστική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας

Αριθμός νεκρών: 1.072.000

1945-1992 (47 έτη)

Η μέτρηση τω νεκρών καλύπτει μόνο τα έτη 1945-1992 με εξαίρεση 100.000 από τους Παρτιζάνους του Τίτο μεταξύ 1941-1944 (Rummel 1994).

10 

Κινεζική Σοβιετική Δημοκρατία

Αριθμός νεκρών: 700.000

1931-1934 (3 έτη)

Η αρίθμηση των νεκρών περιλαμβάνει μόνο τις επαρχίες Jiangxi και Fujian (Chang 2005). Παρά το γεγονός ότι η Μοζαμβίκη έχει 700.000 στο όνομά της, η κινεζική Σοβιετική Δημοκρατία είχε περισσότερους νεκρούς σε συντομότερο χρονικό διάστημα και η εκτίμηση είναι χαμηλή.

11 

Λαϊκή Δημοκρατία της Μοζαμβίκης

Αριθμός νεκρών: 700.000

1975-1990 (15 έτη)

100.000 πολίτες δολοφονήθηκαν μεταξύ του 1986 και τα μέσα του 1988 (Young 1991) και 600.000 πέθαναν από την πείνα μεταξύ 1975-1985 (Courtois 1999).

12 

Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Ρουμανίας

Αριθμός νεκρών: 435.000

1947-1989 (42 έτη)

Ο αριθμός των νεκρών καλύπτει μόνο τα έτη 1947-1987 (Rummel 1997).

13 

Λαϊκή Δημοκρατία της Βουλγαρίας

Αριθμός νεκρών: 222.000

1946-1990 (44 έτη)

Ο αριθμός των νεκρών καλύπτει μόνο τα έτη 1948-1987 (Rummel 1997).

14 

Λαϊκή Δημοκρατία της Αγκόλας

Αριθμός νεκρών: 125.000

1975-1992 (17 έτη)

Ο αριθμός των νεκρών καλύπτει μόνο τα έτη 1975-1987 (Rummel 1997).

15 

Λαϊκή Δημοκρατία της Μογγολίας

Αριθμός νεκρών: 100.000

1924-1992 (68 έτη)

Ο αριθμός των νεκρών καλύπτει μόνο τα έτη 1924-1987 (Rummel 1997).

16 

Λαϊκή Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Αλβανίας

Αριθμός νεκρών: 100.000

1946-1991 (45 έτη)

Ο αριθμός των νεκρών καλύπτει μόνο τα έτη 1944-1987 (Rummel 1997).

17 

Δημοκρατία της Κούβας

Αριθμός νεκρών: 73.000

1961 – σήμερα ( 45 + έτη και συνεχίζεται)

Ο αριθμός των νεκρών καλύπτει μόνο τα έτη 1959-1987 (Rummel 1997).

18 

Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας

Αριθμός νεκρών: 70.000

1949-1990 (41 έτη)

Ο αριθμός των νεκρών καλύπτει μόνο τα έτη 1948-1987 (Rummel 1997).

19 

Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Τσεχοσλοβακίας

Αριθμός νεκρών: 65.000

1948-1990 (42 έτη)

Ο αριθμός των νεκρών καλύπτει μόνο τα έτη 1948-1968 (Rummel 1997).

20 

Λαϊκή Δημοκρατία του Λάος

Αριθμός νεκρών: 56.000

1975 – σήμερα (31 + έτη και συνεχίζεται)

Ο αριθμός των νεκρών καλύπτει μόνο τα έτη 1975-1987 με εξαίρεση 47.000 νεκρούς του πολέμου(Rummel 1997).

21 

Λαϊκή Δημοκρατία της Ουγγαρίας

Αριθμός νεκρών: 27.000

1949-1989 (40 έτη)

Ο αριθμός των νεκρών καλύπτει μόνο τα έτη 1948-1987 (Rummel 1997).

22 

Λαϊκή Δημοκρατία της Πολωνίας

Αριθμός νεκρών: 22.000

1948-1989 (41 έτη)

Ο αριθμός των νεκρών καλύπτει μόνο τα έτη 1948-1987 (Rummel 1997). Εξαιρούνται οι 1.585.000 από την εθνοκάθαρση μεταξύ 1945-1950 (Rummel 1997).

23 

Λαϊκή Δημοκρατία της Υεμένης

Αριθμός νεκρών: 1000

1969-1990 (21 έτη)

Ο αριθμός των νεκρών καλύπτει μόνο τα έτη 1969-1987 (Rummel 1997).

http://redskywarning.blogspot.gr/2014/03/blog-post_31.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΟΙ ΦΡΙΚΑΛΕΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΔΙΑΒΟΛΩΝ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ ΣΕ ΑΡΙΘΜΟΥΣ."