Η ΜΕΘΟΔΟΣ ΤΗΣ ΣΑΡΔΕΛΑΣ! Αυτός είναι ο κομμουνισμός…Όταν κάποιοι φιμώνουν την ιστορία-ΒΙΝΤΕΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ και η ΝΤΡΟΠΗ

The Soviet Story: Ντοκιμαντέρ παραγωγής 2008 που προβλήθηκε στην ΕΤ-1 (απίστευτο κι όμως αληθινό..) το 2010,

για το οποίο το ΚΚΕ έκανε λόγο για «κατάπτυστο δημιούργημα», «βρώμικη προπαγάνδα» και «γκεμπελισμό».. Η αλήθεια βλέπετε πονάει…
Θέμα του τα εγκλήματα της Κομμουνιστικής Σοβιετικής Ένωσης εναντίον της ανθρωπότητας αλλά και εναντίον των ίδιων των Ρώσων, ρίχνοντας φως σε καλά κρυμμένες πτυχές στη συνεργασία που είχαν οι ΝΑΖΙ του Χίτλερ με τους Λένιν, Στάλιν κλπ ηγέτες του προλεταριάτου…
Τα γυρίσματα κράτησαν δύο χρόνια σε Ρωσία, Ουκρανία, Λετονία, Γερμανία, Γαλλία και Βέλγιο. Περιέχονται βίντεο, συνεντεύξεις, απόρρητα έγγραφα και εικόνες από την Κομμουνιστική Ρωσία που αποκαλύπτουν τις σφαγές εκατομμυρίων οι οποίες έγιναν εκείνη την εποχή τόσο από τον Στάλιν όσο και από τον Λένιν κατά την προσπάθεια ανοικοδόμησης του «Σοσιαλισμού»..

Κομμουνισμός και ναζισμός στην πράξη είναι το ένα και το αυτό με διαφορετικό προσωπείο..
ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΚΛΙΚ



«Πρέπει να το καταλάβετε.

Οι ηγέτες των Μπολσεβίκων που κατέλαβαν την Ρωσία δεν ήταν Ρώσοι.

Μισούσαν τους Ρώσους. Υποκινούμενοι από εθνικό μίσος βασάνισαν και έσφαξαν εκατομμύρια Ρώσων, δίχως ίχνος ανθρώπινης τύψεως. Η Οκτωβριανή Επανάσταση δεν ήταν αυτό που αποκαλείτε στην Αμερική «Ρωσική Επανάσταση». Ήταν μία εισβολή και κατάκτηση εναντίον του ρωσικού λαού. Οι περισσότεροι από τους συμπατριώτες μου υπέφεραν φρικτά εγκλήματα από τα αιματοβαμμένα χέρια τους απ’ όσο οποιοσδήποτε άλλος λαός ή έθνος σε ολόκληρη την ανθρώπινη ιστορία. Δεν μπορεί να υποεκτιμηθεί.
Ο Μπολσεβικισμός υπήρξε η μεγαλύτερη σφαγή ανθρώπων όλων των εποχών.
Το γεγονός ότι το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου αγνοεί την πραγματικότητα αυτήν αποτελεί απόδειξη ότι τα παγκόσμια μέσα ενημερώσεως βρίσκονται στα χέρια των δραστών αυτών.»

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΜΕΘΟΔΟΣ ΤΗΣ ΣΑΡΔΕΛΑΣ! Αυτός είναι ο κομμουνισμός…Όταν κάποιοι φιμώνουν την ιστορία-ΒΙΝΤΕΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ και η ΝΤΡΟΠΗ"

Εορτή του Αγίου Λουκά του Ιατρού

Εορτάζει στις 11 Ιουνίου εκάστου έτους.
Ο Άγιος αρχιεπίσκοπος Λουκάς, κατά κόσμον Βαλεντίν του Φέλιξ Βόινο - Γιασενέτσκι, γεννήθηκε στις 14/27 Απριλίου 1877 μ.Χ. στο Κέρτς της χερσονήσου της Κριμαίας.

Το οικογενειακό περιβάλλον μέσα στο οποίο μεγάλωσε ήταν ιδιόμορφο καθώς ο πατέρας του ήταν Ρωμαιοκαθολικός ενώ η μητέρα του, αν και ορθόδοξη, περιοριζόταν σε καλές πράξεις χωρίς να συμμετέχει ενεργά στη λατρευτική ζωή της Εκκλησίας.
Πολύ νωρίς μετακομίζουν στο Κίεβο.

Στο Κίεβο ο Βαλεντίν αποφασίζει να σπουδάσει Ιατρική. Παίρνει το πτυχίο του το 1903 μ.Χ. και παρακολουθεί μαθήματα οφθαλμολογίας.

Το 1904 μ.Χ., με το ξέσπασμα του Ρωσο - Ιαπωνικού πολέμου, βρέθηκε στην Άπω Ανατολή, όπου εργάστηκε ως χειρουργός με μεγάλη επιτυχία. Εκεί συναντήθηκε και με την Άννα Βασιλίεβνα Λάνσκαγια, τη μέλλουσα σύζυγό του, με την οποία απέκτησε τέσσερα παιδιά. Μετά το τέλος του πολέμου εργάζεται σε διάφορα επαρχιακά νοσοκομεία. Οι επιτυχίες του είναι τόσες πολλές που η φήμη του εξαπλώνεται γρήγορα και ασθενείς καταφθάνουν από παντού. Την ίδια εποχή μελετά σχετικά με την τοπική αναισθησία και συντάσσει επιστημονικά άρθρα. Διαπρέπει στις εγχειρήσεις των οφθαλμών και αποφασίζει να ασχοληθεί με τη θεραπεία των πυογόνων λοιμώξεων.

Το 1917 μ.Χ. ο Βαλεντίν εκλέγεται καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Τασκένδης. Η ρωσική επανάσταση είχε ήδη αρχίσει και η εκκλησία βρέθηκε στο στόχαστρο των Μπολσεβίκων. Η κατάσταση είχε ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Τότε ο Βαλεντίν συνελήφθη για πρώτη φορά. Αιτία ήταν η συκοφαντία ενός νοσοκόμου. Με τη βοήθεια του Θεού αποκαλύφθηκε η αλήθεια και ο γιατρός αφέθηκε ελεύθερος. Η περιπέτεια αυτή όμως, παρά το αίσιο τέλος της, αναστάτωσε την Άννα, η οποία έπασχε ήδη από φυματίωση, και η υγεία της επιδεινώθηκε σε βαθμό που λίγες ημέρες αργότερα υπέκυψε. Μετά τον θάνατό της ο γιατρός εμπιστεύτηκε τα παιδιά του στη Σοφία Σεργκέγεβνα, μια πιστή νοσοκόμα, η οποία τους στάθηκε σαν δεύτερη μητέρα για πολλά χρόνια.

Ο Βαλεντίν ήταν πολύ πιστός και αυτό ήταν έκδηλο στον τρόπο που εργαζόταν. Το αποτέλεσμα ήταν να δημιουργηθούν οι πρώτες αντιδράσεις από τους εκπροσώπους του αθεϊστικού καθεστώτος. Στο μεταξύ στους διωγμούς προστίθεται και η πληγή της «ζώσης εκκλησίας» που σκοπό είχε να υπηρετήσει τα συμφέροντα του κράτους διαιρώντας τους κληρικούς και τους πιστούς, και να τους απομακρύνει από την αληθινή πίστη.

Σ' αυτή την εποχή των δοκιμασιών για την Εκκλησία, ο γιατρός συμμετείχε ενεργά στη ζωή της εκκλησίας. Όταν κατηγορήθηκε ο αρχιεπίσκοπος Τασκένδης και Τουρκεστάν Ιννοκέντιος από τους σχισματικούς, ο γιατρός υπερασπίστηκε με σθένος την κανονική τάξη. Ο αρχιεπίσκοπος Ιννοκέντιος, εντυπωσιασμένος από την παρρησία του Βαλεντίν, του προτείνει να γίνει ιερέας. Πράγματι, η χειροτονία του σε διάκονο έγινε στις 26 Ιανουαρίου 1921 μ.Χ. και μια εβδομάδα αργότερα χειροτονήθηκε πρεσβύτερος.

Το καλοκαίρι του 1923 μ.Χ. η «ζώσα εκκλησία» κάνει την επίθεσή της και εκτοπίζει τον επίσκοπο Ιννοκέντιο. Ο κλήρος και ο λαός της Τασκένδης, όντας στο έλεος των σχισματικών, εκλέγουν στη θέση του επισκόπου τον π. Βαλεντίν Βόινο - Γιασενέτσκι. Η κουρά του σε μοναχό έγινε κρυφά στο σπίτι του ιερέα - καθηγητή. Καταλληλότερο όνομα για το νέο επίσκοπο κρίθηκε εκείνο του αποστόλου, ευαγγελιστή, αγιογράφου και ιατρού Λουκά. Στη συνέχεια, ταξίδεψε ως Πεντζικέντ για να χειροτονηθεί επίσκοπος.

Το γεγονός αυτό δεν πέρασε απαρατήρητο και πολύ σύντομα ο επίσκοπος Λουκάς συνελήφθη. Κατηγορήθηκε για προδοσία και φυλακίστηκε. Στη φυλακή είχε την ευκαιρία να ολοκληρώσει και το σύγγραμμά του: «Δοκίμια για την χειρουργική των πυογόνων λοιμώξεων», το οποίο όμως δεν εκδόθηκε για πολλά χρόνια, παρόλη τη σημασία του για την ιατρική επιστήμη, επειδή ο συγγραφέας επέμεινε να γραφεί στο εξώφυλλο το αρχιερατικό του αξίωμα.

Στο διάστημα της απουσίας του οι εκπρόσωποι της «ζώσης εκκλησίας» κατέλαβαν τις εκκλησίες, μα ο λαός, πιστός στις συμβουλές του ποιμένα του, απείχε από τους ναούς. Λόγω της μεγάλης του επιρροής οι υπεύθυνοι της G.P.U. («Κρατική Πολιτική Διεύθυνση») αποφάσισαν να απομακρύνουν τον επίσκοπο Λουκά από την Τασκένδη. Την ώρα της αποχώρησής του πλήθος κόσμου στάθηκε στις γραμμές του τρένου προκειμένου να εμποδίσει την αναχώρηση. Ο κόσμος απομακρύνθηκε από τις αστυνομικές δυνάμεις και ο επίσκοπος Λουκάς πήρε τον μακρύ και βασανιστικό δρόμο της εξορίας.

Φυλακίζεται κάτω από άθλιες συνθήκες στη Μόσχα. Εκεί διαπιστώνει τα πρώτα συμπτώματα καρδιακής ανεπάρκειας που θα τον συνοδεύσει σε όλη του τη ζωή. Παρόλες τις κακουχίες, η συμπεριφορά του επισκόπου απέναντι σε όλους τους κρατουμένους προκαλούσε το σεβασμό ακόμη και των πιο αρνητικών.

Ενώ οι γιατροί βεβαίωναν πως η κατάσταση της υγείας του δεν το επιτρέπει, ο επίσκοπος Λουκάς αναχώρησε εξόριστος για τη Σιβηρία. Το καθεστώς τον εγκαθιστά στην πόλη Γενισέισκ, για να τον στείλει αργότερα ακόμη 2000 χλμ μακρύτερα στην πόλη Τουρουχάνσκ. Και στο νέο τόπο της εξορίας δεν αρνήθηκε να προσφέρει τις υπηρεσίες του σε όσους τις χρειάζονταν, παρόλες τις αντίξοες συνθήκες. Ο λαός του Τουρουχάνσκ τον περιέβαλλε με πολύ αγάπη και σεβασμό. Αυτό ήταν αρκετό για τους αθέους που σχεδίασαν νέα εξορία για τον επίσκοπο - γιατρό, αυτή τη φορά τον έστειλαν πέρα από τον αρκτικό κύκλο, στο χωριό Πλάχινο, όπου κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο ο ήλιος δεν ανατέλλει. Η υγεία του επισκόπου είχε επιδεινωθεί και μια τέτοια εξορία ήταν πολύ επικίνδυνη για τη ζωή του. Αυτός ήταν και ο σκοπός των διωκτών του. Εκεί, στο Πλάχινο, υπέφερε τα πάνδεινα, τόσο λόγω των καιρικών συνθηκών, όσο και λόγω τις αντιμετώπισης από τους κατοίκους της περιοχής. Ευτυχώς, δύο μήνες αργότερα, με αιτία το θάνατο ενός αγρότη οι κάτοικοι του Τουρουχάνσκ ξεσηκώθηκαν και απαίτησαν την επιστροφή του επισκόπου. Οι αρχές δεν είχαν άλλη επιλογή παρά να υποχωρήσουν. Έτσι ο επίσκοπος Λουκάς, που από όραμα είχε ειδοποιηθεί για το πέρας της δοκιμασίας του, επέστρεψε στο Τουρουχάνσκ και συνέχισε απερίσπαστος τις ασχολίες του για οκτώ ακόμη μήνες, μέχρι, δηλαδή, το τέλος της εξορίας του.

Παρόλες τις δυσκολίες που αντιμετώπισε, δεν ξέχασε ποτέ τα παιδιά του και επικοινωνούσε μαζί τους όσο πιο συχνά μπορούσε.

Στο Κρασνογιάρσκ παρουσιάζεται στη G.P.U. για ανάκριση. Εκεί ο βοηθός του διοικητή ανακοίνωσε στον επίσκοπο πως μπορούσε να πάει όπου ήθελε, ήταν ελεύθερος. Όπως ήταν φυσικό ο επίσκοπος ξεκίνησε για την Τασκένδη. Δυστυχώς εκεί αντιμετωπίζει τις συκοφαντίες ακόμη και συνεργατών του, γεγονός που τον οδήγησε σε παραίτηση από την έδρα του επισκόπου.

Στην Τασκένδη συνεχίζει τις φιλανθρωπίες του, μα οι αντίπαλοί του δεν έπαψαν να ψάχνουν ευκαιρία για να τον διώξουν.

Η αφορμή δεν άργησε να βρεθεί και ο επίσκοπος βρέθηκε πάλι υπόλογος απέναντι στα κομματικά στελέχη. Ο σκοπός αυτή τη φορά ήταν να τον αναγκάσουν να παραιτηθεί από το ιερό του αξίωμα. Μετά από εξαντλητικές ανακρίσεις και απεργίες πείνας και αφού πέρασε ένα ολόκληρο χρόνο στη φυλακή, ο επίσκοπος, εξορίστηκε για μια ακόμη φορά στη Βόρεια Ρωσία. Οι δραστηριότητές του εκεί ενόχλησαν όχι μόνο τις αρχές αλλά και τους κατοίκους. Σύντομα ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας τον ανάγκασε να πάει στο Λένινγκραντ.

Μετά την ανάρρωσή του πέρασε μια μακρά περίοδο δοκιμασιών και περιπλανήσεων. Οι εκπρόσωποι του Κόμματος πιέζουν τον επίσκοπο να εγκαταλείψει την ιερωσύνη. Στην περίοδο αυτή της πνευματικής δοκιμασίας αρχίζει να χάνει την όραση από το αριστερό μάτι λόγω αποκόλλησης του αμφιβληστροειδούς χιτώνα. Επίσης, τα «Δοκίμια για τη χειρουργική των πυογόνων λοιμώξεων» εκδίδονται χωρίς να αναγραφεί το αξίωμά του. Εν καιρώ επανακτά την εσωτερική γαλήνη, που είχε στερηθεί, και περνά δύο χρόνια ηρεμίας και ειρήνης κοντά στα παιδιά του.

Ο επίσκοπος Λουκάς ήταν 60 ετών, όταν συνελήφθη για τέταρτη φορά. Από το φάκελλο που διατηρούσαν στην Ασφάλεια, μπορούμε να γνωρίζουμε τις δραστηριότητές του. Ενώ από τους ασθενείς του δεν έπαιρνε ποτέ χρήματα, έδινε και το μισθό του σε αγαθοεργίες, δηλαδή βοηθούσε όσους φτωχούς, άπορους και εξόριστους ανθρώπους τύχαινε να γνωρίζει. Οι φιλανθρωπικές ενέργειές του ενόχλησαν και πάλι το καθεστώς που τον συνέλαβε εκ νέου και τον οδήγησε στη Σιβηρία.

Όταν στις 21 Ιουνίου 1941 μ.Χ. τα χιτλερικά στρατεύματα μπαίνουν στη Ρωσία, ο επίσκοπος - γιατρός, αν και εξόριστος, προσφέρεται εθελοντικά να εργαστεί για τη θεραπεία των τραυματιών. Τα Κόμμα αναγνωρίζει την αξία του ως γιατρού και τον διορίζει αρχίατρο του στρατιωτικού νοσοκομείου και σύμβουλο όλων των νοσοκομείων της περιοχής. Παρόλα αυτά οι συνθήκες είναι οικτρές ενώ παράλληλα δεν του αναγνωρίζουν κανένα πολιτικό δικαίωμα.

Την Άνοιξη του 1942 μ.Χ. αλλάζει η στάση της πολιτείας απέναντι στον ίδιο, αλλά και απέναντι στην Εκκλησία. Σε όλη την επικράτεια της Ρωσίας ανοίγουν εκκλησίες και ο λαός βρίσκει καταφύγιο στους ναούς από την παραφροσύνη του πολέμου. Για να καλυφθούν οι υπάρχουσες ανάγκες ο επίσκοπος Λουκάς προάγεται σε αρχιεπίσκοπο Κρασνογιάρσκ.

Οι Γερμανοί υποχωρούν και ο αρχιεπίσκοπος μεταφέρεται δυτικότερα, στο Ταμπώφ. Εκείνη την εποχή είναι υπεύθυνος για 150 στρατιωτικά νοσοκομεία. Η Εκκλησία για να τον διευκολύνει τον μεταθέτει στην Αρχιεπισκοπή Ταμπώφ και Μιτσούρινσκ.

Το 1946 μ.Χ. ο αρχιεπίσκοπος Λουκάς βραβεύθηκε με το βραβείο Στάλιν για την ηρωική εργασία του στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, και για την μεγάλη προσφορά του στην ιατρική επιστήμη.

Στα 70 του χρόνια γίνεται αρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως και Κριμαίας. Εκεί το έργο του είναι δύσκολο. Η φτώχεια έχει πάρει τέτοιες διαστάσεις που αναγκάζεται να ταΐζει καθημερινά, στο σπίτι του, τους άπορους της περιοχής. Στρέφει το ενδιαφέρον του στην εκκλησιαστική ζωή, καθώς τον αποκλείουν από κάθε επιστημονικό συνέδριο. Κάνει υπεράνθρωπες προσπάθειες για να ανοίξουν εκκλησίες. Ταυτόχρονα προσπαθεί να πατάξει την αμέλεια και την αδιαφορία των ιερέων τονίζοντας πως πρέπει οι ίδιοι να αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση για τους πιστούς. Παράλληλα εξασκεί το έργο του ιατρού προσφέροντας αναργύρως τις υπηρεσίες του στον πάσχοντα άνθρωπο. Ακολουθώντας το υπόδειγμα του Θεανθρώπου όλη του τη ζωή «διήλθεν ευεργετών και ιώμενος».

Με τη βελτίωση στις σχέσεις Εκκλησίας - Κράτους ο αρχιεπίσκοπος βρίσκει την ευκαιρία να επιστρέψει στην αγαπημένη του ασχολία, δηλαδή το κήρυγμα. «Θεωρώ βασικό αρχιερατικό μου καθήκον να κηρύττω παντού και πάντα το Χριστό». Σημειώνει ο ίδιος. Από τα κηρύγματά του καταγράφηκαν περίπου 750, τα οποία αποτέλεσαν 12 τόμους (4500 σελίδες), και έχουν χαρακτηριστεί «εξαιρετικό φαινόμενο στη σύγχρονη εκκλησιαστική ζωή και θεολογία».

Την Άνοιξη του 1952 επιδεινώνεται η όρασή του, ενώ στις αρχές του 1956 τυφλώνεται οριστικά.

Το 1953 μ.Χ. τον Στάλιν διαδέχεται ο Νικήτας Κρουτσώφ, ο οποίος ξεκίνησε νέο κύμα διωγμών κατά της Εκκλησίας που κορυφώνονται το 1959 μ.Χ. Ο Αρχιεπίσκοπος μεριμνά για το ποίμνιό του και προσπαθεί να του δώσει κουράγιο.

Εκείνη την εποχή γράφει στο μεγαλύτερο γιό το Μιχαήλ: «Είναι όλο και πιο δύσκολο να διευθύνει κανείς τις υποθέσεις της Εκκλησίας. Οι εκκλησίες κλείνουν η μία μετά την άλλη, δεν υπάρχουν ιερείς και ο αριθμός του όλο και ελαττώνεται...Κατά τόπους η αντίδραση φτάνει μέχρι εξεγέρσεως κατά της αρχιερατικής εξουσίας μου. Δεν μπορώ να το υποφέρω στα ογδόντα μου χρόνια. Αλλά με τη βοήθεια του Κυρίου, συνεχίζω το δύσκολο έργο μου».

Η αγάπη του κόσμου προς τον αρχιεπίσκοπο Λουκά ήταν έκδηλη. Ακόμα και αλλόθρησκοι η άπιστοι τον έβλεπαν με σεβασμό.

Ο αρχιεπίσκοπος είναι ήδη 84 ετών. Διαισθάνεται πως το τέλος του πλησιάζει. Τα Χριστούγεννα του 1960 μ.Χ. λειτουργεί για τελευταία φορά και για τον καιρό που απομένει, περιορίζεται στο να κηρύττει. Τελικά την Κυριακή 11 Ιουνίου 1961 μ.Χ., ημέρα που γιορτάζουν οι Άγιοι Πάντες της Αγίας Ρωσίας, κοιμήθηκε ο αρχιεπίσκοπος - γιατρός Λουκάς Βόινο - Γιασενέτσκι. Παρά την έντονη αντίδραση των Κομματικών, η κηδεία του αρχιεπισκόπου μετατράπηκε σε λαϊκή επανάσταση. Η Ε.Π. Λέικφελντ περιγράφει: «Οι δρόμοι πλημμύρησαν από γυναικούλες με άσπρα μαντίλια στα κεφάλια. Προχώρησαν σιγά - σιγά μπροστά από τη σορό του Δεσπότη. Ακόμη και οι γερόντισσες δεν πήγαιναν πίσω. Τρείς σειρές τεντωμένων χεριών λες και οδηγούσαν το αυτοκίνητο. Ο δρόμος μέχρι και το κοιμητήριο ήταν στρωμένος με τριαντάφυλλα. Και μέχρι την πόρτα του κοιμητηρίου ακουγόταν πάνω από τα κεφάλια με τα άσπρα μαντίλια, ο ύμνος: «Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς». Ό,τι και να έλεγαν σε αυτό το πλήθος, όσο κι' αν προσπαθούσαν να τους κάνουν να σιωπήσουν, η απάντηση ήταν μία, κηδεύουμε τον αρχιεπίσκοπό μας».

Το Νοέμβριο του 1995 μ.Χ. ανακηρύχτηκε άγιος από την Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία.

Στις 17 Μαρτίου 1996 μ.Χ. έγινε με επισημότητα η ανακομιδή των λειψάνων του, που τέθηκαν για λαϊκό προσκύνημα στο ναό του κοιμητηρίου, αφιερωμένο στη μνήμη των Αγίων Πάντων. Τα λείψανά του εξέπεμπαν μιάν άρρητη ευωδία, ενώ πολλοί ασθενείς θεραπεύτηκαν θαυματουργικά. Τρείς μέρες αργότερα, στις 20 Μαρτίου 1996 μ.Χ., τα λείψανά του μεταφέρθηκαν στον Ι. Ναό Αγ. Τριάδος. Η μνήμη του ορίστηκε να τιμάται στις 11 Ιουνίου επέτειο της κοιμήσεώς του.

Αξίζει να σημειωθεί ότι όταν ο Άγιος Λουκάς ήταν στο Γενισέισκ επιχείρησε μια πρωτοποριακή και δυσκολότατη επέμβαση. Του έφεραν ένα νέο άνδρα με βαριά νεφρική ανεπάρκεια σε απελπιστική κατάστασή. Ο επίσκοπος γιατρός, μην έχοντας άλλη λύση, αποφάσισε να κάνει μια «ηρωική» επέμβαση κι επεχείρησε μεταμόσχευση νεφρού από μοσχάρι στο νεαρό ασθενή, παρά τα πενιχρά μέσα που διέθετε. Ο γιατρός που διηγήθηκε το γεγονός αυτό, χαρακτηρίζει επιτυχημένη την επέμβαση, δίχως άλλες λεπτομέρειες για το πόσο έζησε ο ασθενης, τα μετεγχειρητικά προβλήματα κ.λπ. Παρόλο που ήταν η πρώτη εγχείρηση μεταμόσχευσης, δεν έγινε ευρύτερα γνωστή, προφανώς για πολιτικούς λόγους. Δεν θα έπρεπε να προβληθεί ένας «εχθρός του λαού»! Γι’ αυτό επίσημα ως πρώτη τέτοια εγχείρηση θεωρείται του καθηγητή Ι. Ι. Βορόνη το 1934 (μια δεκαετία μετά), όταν έκανε μεταμόσχευση νεφρού χοίρου σε μια γυναίκα με ουραιμία.

Απολυτίκιο:
Νέον άγιον του Παρακλήτου, σε ανέδειξεν, Λουκά η Χάρις, εν καιροίς διωγμών τε και θλίψεων Νόσους μεν ως ιατρός εθεράπευσας, και τας ψυχάς ως ποιμήν καθοδήγησας πάτερ τίμιε, εγγάμων τύπος και μοναστών, πρέσβευε σωθήναι τας ψυχάς ημών.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Εορτή του Αγίου Λουκά του Ιατρού"

Έρχεται το τέλος του Ερντογάν: Δεν είναι πλέον ανεκτή η αντιαμερικανική ρητορική του – Παίζει το κεφάλι του

Μερικά πράγματα σχεδιάζονται και δεν λέγονται. Άλλα πράγματα γίνονται και τα μαθαίνουμε μετά από χρόνια, αλλά η επίδραση και η επιρροή τους είναι άμεση.

Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης που ελέγχονται από την οικογένεια του Ταγίπ Ερντογάν, άρχισαν πάλι -δειλά αλλά συστηματικά- να αναφέρονται στον κίνδυνο δολοφονίας που αντιμετωπίζει ο «λαϊκός ηγέτης» της Τουρκίας, επειδή δεν λυγίζει στις πιέσεις των εχθρών της χώρας.

Και οι «εχθροί» είναι συγκεκριμένοι. Ο συνήθης ύποπτος, Ιμάμης Γκιουλέν, και αυτοί, βεβαίως, που αρνούνται να τον εκδώσουν στην Τουρκία για «να δικαστεί για τα εγκλήματά του» εναντίον του κ. Ερντογάν και της Τουρκικής Δημοκρατίας.

Ως γνωστόν, αυτοί που ΔΕΝ συναινούν στην αποστολή του σε …πακέτο στην Άγκυρα είναι οι Αμερικανοί, οι οποίοι απάντησαν στους Τούρκους ότι για τέτοια θέματα αποφασίζει η αμερικανική Δικαιοσύνη.

Ψιλά γράμματα για τους «δημοκράτες» της Τουρκίας, οι οποίοι έχουν αντικαταστήσει όλους τους ανεξάρτητους δικαστές και ελέγχουν πλέον απόλυτα και το δικαστικό σύστημα.

Τους έστειλα (εννοεί τους Αμερικανούς), είπε ο Ταγίπ Ερντογάν, 80 κουτιά με αποδεικτικά έγγραφα για την ανάμειξη του Ιμάμη στο σικέ πραξικόπημα. Και προφανώς, οι υπεύθυνοι για τέτοια θέματα στο αμερικανικό υπουργείο Δικαιοσύνης, δεν τα άνοιξαν καν, υπονοεί ο ισλαμιστής Πρόεδρος της Τουρκίας.

Όπως πάντα βιάζει την αλήθεια ο αυταρχικός Ερντογάν, διότι, πολύ απλά, οι αρμόδιοι της Ουάσιγκτον του απάντησαν το πρώτο και βασικό: Ότι δεν διώκεται στην Αμερική. Και δεύτερον, οι αποδείξεις που έστειλε η Άγκυρα δεν είναι αρκετές για να εκδοθεί ο Ιμάμης, ο άνθρωπος που τον ανάδειξε σε Σουλτάνο.

Τον πήρε από τη φυλακή και έκανε ηγέτη… Ο Ταγίπ Ερντογάν συνεχίζει μία πολεμική που ξεκίνησε πριν αναχωρήσει από την Ουάσιγκτον. Κατηγορεί τους Αμερικανούς για όλα τα προβλήματά του.

Θα έλεγε κανείς ότι ένα δίκιο το έχει, αφού ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ επέλεξε τους Κούρδους της Συρίας (YPG) ως συμμάχους του στην τελική μάχη εναντίον των τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους.

Για τον Ερντογάν το YPG είναι «τρομοκρατική οργάνωση», που ελέγχεται από τους άλλους «τρομοκράτες», τους μαχητές του PKK. Όμως, είναι η πρώτη φορά ίσως, σε ότι αφορά την Τουρκία, που οι Αμερικανοί κάνουν το σωστό. Ήταν καιρός. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα γονατίσουν ξανά στα πόδια του…

Οι Τούρκοι διαμαρτυρήθηκαν στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ και για την πολεμική των Αμερικανών βουλευτών και γερουσιαστών, οι οποίοι με επιστολές και ψηφίσματα απαιτούν την παραδειγματική τιμωρία των ενόχων για τις βιαιοπραγίες εναντίον διαδηλωτών που διαμαρτύρονταν ειρηνικά, έξω από την τουρκική πρεσβευτική κατοικία, για τις δολοφονίες Κούρδων και Τούρκων πολιτιών και το απέραντο κύμα συλλήψεων αντιπάλων του Ερντογάν.

Έχουν περισσό θράσος οι διπλωματικοί αντιπρόσωποι του Σουλτάνου στην Αμερική. Τα μέλη του Κογκρέσου κινητοποιήθηκαν σε συνεννόηση με το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών, αλλά δέχθηκαν πιέσεις και από τους ψηφοφόρους τους.

Κουρδικές και αρμενικές οργανώσεις, και η ομογενειακή οργάνωση HALC (Hellenic Leaders) πλημμύρισαν τα γραφεία τους με επιστολές και ηλεκτρονικά μηνύματα. Επίσης, τα παιδιά του HALC, επισκέφθηκαν τις προηγούμενες ημέρες γραφεία βουλευτών και γερουσιαστών.

Μίλησαν για την κατοχή στην Κύπρο, για τις προκλήσεις στο Αιγαίο και την κυπριακή ΑΟΖ, και παρουσίασαν ντοκουμέντα για τις βιαιότητες εναντίον των διαδηλωτών από τους μπάτσους της προσωπικής φρουράς του Ερντογάν.

Έτσι γίνεται η δουλειά. Ενώ στην Ελλάδα και την Κύπρο μοιάζουν έτοιμοι για παράδοση, οι νέες και οι νέοι της Ομογένειας, αρνούνται να συνθηκολογήσουν.

Αυτό που συμβαίνει είναι καταπληκτικό και αξίζει να αποδώσουμε τα εύσημα. Ο Ταγίπ Ερντογάν και η σημερινή ισλαμική Τουρκία, αντιμετωπίζουν σοβαρές αμφισβητήσεις σε όλα τα επίπεδα στην Ουάσιγκτον.

Το «Πρόβλημα Τουρκία» είναι θέμα συζήτησης και ανάλυσης στα ανώτατα κλιμάκια του Λεκού Οίκου, του Πενταγώνου και του Στέιτ Ντιπάρτμεντ.

Η πλειοψηφία των αξιωματούχων θεωρούν την Τουρκία μία χαμένη υπόθεση -και έχουν δίκιο. Αντιστέκονται ακόμα μερικοί γραφειοκράτες, οι οποίοι ξέμειναν στον προηγούμενο αιώνα, όταν η Τουρκία εθεωρείτο σύμμαχος χώρα των Ηνωμένων Πολιτειών. Ούτε τότε ήταν, διότι άρμεγε πάντα την Αμερική χωρίς να προσφέρει, ούτε τώρα είναι και το βλέπει κανείς διά γυμνού οφθαλμού.

Ο Ερντογάν και τα μέλη της κλίκας που κυβερνούν μαζί του την Τουρκία, ονειρεύονται «πραξικοπήματα» για να ξαναγίνουν ήρωες. Δεν παίζει πλέον η Αμερική με τέτοια «όπλα».

Η τιμωρία έρχεται και επιβάλλεται με διαφορετικό τρόπο. Όταν ξεκαθαρίσει η υπόθεση των τζιχαντιστών, μία νίκη που επιθυμεί «απελπισμένα» ο κ. Τραμπ για να την χρησιμοποιήσει στο εσωτερικό, αναμένεται να προχωρήσει σε ξεκαθάρισμα λογαριασμών με τον Ερντογάν.

Η καλύτερη λύση για την Αμερική είναι να χρησιμοποιήσει τους πραγματικούς συμμάχους της. Και δεν είναι μόνο οι Κούρδοι, που απέδειξαν την πίστη τους στην Ουάσιγκτον στα πεδία των μαχών. Είναι και η Κύπρος, και η Ελλάδα, που απαντούν πάντοτε καταφατικά στα στρατιωτικά αιτήματα των Αμερικανών.

Είναι οι Σέρβοι στα Βαλκάνια που αντιμετωπίζουν με δυναμισμό την ισλαμοποίηση της περιοχής μέσω της τρομοκρατικής κλίκας του Κοσσυφοπεδίου. Και είναι πάντα το Ισραήλ και η Αίγυπτος, δύο χώρες που έριξε η κυβέρνηση του Μπάρακ Ομπάμα, υλοποιώντας το βλάκώδες σχέδιο της Χίλαρι Κλίντον, που έφερε σεισμικές αναταράξεις στην ευρύτερη γειτονιά της Μεσογείου και ενδυνάμωσε τους τροοκράτες. Η Τουρκία με τον Ερντογάν στο τιμόνι της, δεν είναι σύμμαχος χώρα των ΗΠΑ.

Αντιστρατεύεται τα αμερικανικά στρατηγικά συμφέροντα και έχει αναδειχθεί στον ταραξία του ΝΑΤΟ. Οι Αμερικανοί αξιωματούχοι και οι αναλυτές, έδωσαν μεγάλη σημασία σε μία λεπτομέρεια αμέσως μετά την κρίση με αφορμή τις τρομοκρατικές δραστηριότητες της οικογένειας που κυβερνά το Κατάρ. Ο πρόεδρος της Τουρκίας, αντί να τηλεφωνήσει στην Ουάσιγκτον, κάλεσε στο «κόκκινο» τηλέφωνο τον Βλάντιμίρ Πούτιν. Εκτός εάν επιχείρησε να επικοινωνήσει με τον Λευκό Οίκο και δεν βρήκε ανταπόκριση…

ΠΗΓΗ: mignatiou.com

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Έρχεται το τέλος του Ερντογάν: Δεν είναι πλέον ανεκτή η αντιαμερικανική ρητορική του – Παίζει το κεφάλι του"

ΒΙΝΤΕΟ: Ο Πούτιν μιλά για τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο

Ο Βλαντιμίρ Πούτιν έδωσε μία τεράστια συνέντευξη στον σκηνοθέτη και ακτιβιστή κατά της Νέας Τάξης, Ολιβερ Στόουν, στην οποία βρίσκει την ευκαιρία να προειδοποιήσει, όπως θα δείτε παρακάτω, τους παγκοσμιοποιητές της Δύσης, πως δεν θα μείνει τίποτα όρθιο, σε περίπτωση που ο πλανήτης οδηγηθεί σε Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Το ντοκιμαντέρ αποτελείται από τέσσερα μέρη, με τίτλο «The Putin Interviews».

Ο σκηνοθέτης είχε αρκετές συναντήσεις με τον Πούτιν, από τον Ιούλιο του 2015 έως τον Φεβρουάριο του 2017. Το Bloomberg είδε τα επεισόδια που θα προβληθούν στις 12-15 Ιουνίου και δημοσίευσε κάποια από τα αποσπάσματά τους. Σε αυτά, ο Πούτιν οδηγεί το αυτοκίνητο στη Μόσχα ενώ ο Στόουν του κάνει ερωτήσεις, κάνει γυμναστική και δηλώνει ότι σηκώνει βάρη και κολυμπά καθημερινά.
Ο Πρόεδρος της Ρωσίας είπε πολλά και διάφορα, τα οποία αποκαλύπτονται καθημερινά.

Για σήμερα δόθηκε μία σημαντική πληροφορία για τα μελλούμενα.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το RT και άλλα ρωσικά μέσα ενημέρωσης, το ερώτημα ήταν κατά πόσον η ανθρωπότητα θα ήταν σε θέση να επιβιώσει μετά από έναν παγκόσμιο πυρηνικό πόλεμο.

Ο Ο.Στόουν ρώτησε τον Ρώσο πρόεδρο εάν πιστεύει πως οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να αναδειχθούν νικήτριες από μια τέτοια παγκόσμια αναμέτρηση. «Σε έναν θερμό πόλεμο έχουν υπεροχή οι ΗΠΑ;» ρώτησε σχετικά, με τον Πούτιν να απαντά πως «δεν νομίζω πως θα επιβίωνε κανείς από μια τέτοια σύγκρουση».

«Αυτό γιατί η αντιπυραυλική ασπίδα των ΗΠΑ, μέχρι στιγμής, δεν μπορεί να καλύψει ολόκληρη την επικράτεια του αμερικανικού κράτους. Κανείς δεν θα μείνει ζωντανός», τόνισε σε άλλο σημείο.

 ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ  

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΒΙΝΤΕΟ: Ο Πούτιν μιλά για τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο"

Η απόρρητη έκθεση της CIA για την απειλή πολέμου μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας Οι Αμερικανοί χαρακτήριζαν «φρούρια» τα νησιά

Εντυπωσιάζουν, αν μη τι άλλο τα στοιχεία της μέχρι πρότινος απόρρητης έκθεσης της CIA που αποχαρακτηρίστηκε πρόσφατα και αφορά τις εξελίξεις στο Αιγαίο μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.

Η CIΑ εκτιμούσε πως η Τουρκία θα υφίστατο μεγάλη ήττα, αν επιχειρούσε επέμβαση στα νησιά, που η αμερικανική υπηρεσία χαρακτήριζε «φρούρια» και στην Θράκη.

Οι Αμερικανοί έβλεπαν μόνο μια «αχίλλειο πτέρνα» στην ελληνική αμυντική διάταξη και αυτή ήταν το Καστελλόριζο και αυτό γιατί βρίσκεται πολύ μακριά από την ελληνική ηπειρωτική χώρα.

Η ίδια έκθεση αναφέρει πως ο ελληνισμός θα έχανε το νησί σε βάθος χρόνου.

Σύμφωνα με τα απόρρητα έγγραφα οι Αμερικανοί περίμεναν μια σύγκρουση μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Μετρούσαν με ακρίβεια τις δυνάμεις των δύο χωρών και έβλεπαν ισορροπία του τρόμου στο Αιγαίο μιλώντας για μια σύγκρουση με βαρύτατες απώλειες και για τις δύο πλευρές σε Αιγαίο και Θράκη, ακόμη και εάν η σύγκρουση αυτή ήταν σύντομη. Αυτό καθώς τα οπλικά συστήματα και των δύο πλευρών είναι ικανά, ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του '80 να προκαλέσουν τεράστιες καταστροφές όχι μόνο σε στρατιωτικό επίπεδο, αλλά και σε επίπεδο υποδομών.

Στην έκθεση 37 σελίδων αναφέρονται τα εξής σπουδαία:

Προέβλεπαν από το 1984, ότι η ισορροπία στο Αιγαίο θα διατηρηθεί μέχρι το 1992 και μετά η “ψαλίδα” θ΄αρχίσει ν΄ ανοίγει υπέρ της Τουρκίας. Οι αιτίες που επικαλούνται είναι αυτονόητες γνωρίζοντας προφανώς καλύτερα από εμάς ποιοι πολιτικοί πιθανότατα θα κυβερνούσαν τη χώρα.
Οι Αμερικανοί πίστευαν το 1984 ότι ένας ελληνοτουρκικός πόλεμος θα είχε μεγάλες απώλειες και για τις δύο πλευρές. Η ισορροπία στρατιωτικών δυνάμεων που υπήρχε τότε και την οποία προέβλεπαν ότι θα διατηρούνταν μέχρι τις αρχές του 1990,ήταν κατά τη γνώμη τους ο πιο αξιόπιστος αποτρεπτικός παράγοντας για έναν ελληνοτουρκικό πόλεμο.
Οι επιπτώσεις μιας στρατιωτικής ελληνοτουρκικής σύγκρουσης για τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ θα ήταν σοβαρές, αφού η άμυνα της Συμμαχίας στο νοτιοανατολικό της άκρο θα αποδυναμωνόταν τελείως.
Επισήμαιναν ότι η Τουρκία έχει πολύ μεγαλύτερο στρατό αλλά ένας μεγάλος αριθμός των δυνάμεών της είναι απασχολημένο με εσωτερικές απειλές και μέτωπα. Οι Τούρκοι έγραφαν ,δεν νιώθουν να απειλούνται από τους Έλληνες. Αντιθέτως επεσήμαιναν ότι οι Έλληνες ειδικά μετά από το 1974 και τον Αττίλα στην Κύπρο, έχουν επικεντρώσει την άμυνα και την ασφάλειά τους στην Τουρκία και μόνο.
Οι κινήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου ο οποίος είχε βελτιώσει τις σχέσεις της Ελλάδας με τη Βουλγαρία δεν είχαν περάσει απαρατήρητες από τους Αμερικανούς.
Οι Αμερικανοί της CIA αναφερόμενοι στην κυπριακή τραγωδία ρίχνουν όλη την ευθύνη στους …υπάλλήλους τους χουντικούς!
Στο έγγραφο του 1984 επισημαίνεται ότι η Ελλάδα τη δεκαετία 1970-80 αναπτύχθηκε οικονομικά πιο γρήγορα από τη Τουρκία και γι΄ αυτό μπόρεσε να εξοπλιστεί καλύτερα παραλαμβάνοντας άρματα μάχης, τεθωρακισμένα, μαχητικά αεροσκάφη και πολεμικά πλοία.
Με την ισορροπία του 7 προς 10 γράφουν οι Αμερικανοί ,η Ελλάδα μπόρεσε όπως γράφουν να προχωρήσει στην αγορά των πρώτων 40 μαχητικών αεροσκαφών F-16.
Την ίδια στιγμή επισήμαιναν την μεγάλη προσπάθεια που έχει ξεκινήσει στην Τουρκία για τον εκσυγχρονισμό των δικών της ΕΔ. Ο οποίος από τότε γινόταν με σημαντικές συμπαραγωγές κι όχι μόνο με αγορές.
Η Θράκη κατά το έγγραφο της CIA ήταν -και είναι- απροσπέλαστη.
Για την ελληνική ΠΑ οι Αμερικανοί έγραφαν ότι μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ’80  είχε το απόλυτο πλεονέκτημα όχι μόνο λόγω εξοπλισμού, αλλά κυρίως λόγω της ανωτερότητας του προσωπικού της. Σε περίπτωση πολέμου, εκείνη την εποχή, έγραφαν οι Αμερικανοί της CIA , “οι Τούρκοι θα πλήρωναν πολύ υψηλό τίμημα απωλειών. Όχι μόνο με καταρρίψεις αεροσκαφών. Οι Αμερικανοί εκτιμώντας ότι η αντιαεροποτική άμυνα της Τουρκίας ήταν απαρχαιωμένη, έγραφαν ότι δεν θα μπορούσαν να προστατεύσουν τις βάσεις τους από ελληνικές αεροπορικές επιδρομές. Ωστόσο το 1984 εκτιμούσαν ότι η αντιαεροπορική άμυνα της Τουρκίας θα έκανε πιο δύσκολη τη ζωή των Ελλήνων χειριστών.
Στο έγγραφο της CIA γίνεται αναφορά στα ελληνικά νησιά Ρόδος,Κως, Σάμος,Χίος, Λέσβος και Λήμνος. Η άμυνά τους εθεωρείτο επαρκής στην αντιμετώπιση της 4ης Τουρκικής Στρατιάς του Αιγαίου. Οι συγκρίσεις που κάνουν σε χερσαίες δυνάμεις, αεροπορία και ναυτικό μετέδιδαν πάντα την εικόνα μιας πολύ αμφίρροπης στρατιωτικής σύγκρουσης.
Το συμπέρασμα που προκύπτει από το έγγραφο είναι ότι ο χρόνος θα λειτουργούσε εις βάρος της Ελλάδας. Οι Αμερικανοί έκαναν αυτή την εκτίμηση στηριζόμενοι στα οικονομικά μεγέθη των δύο χωρών, που έδειχναν ότι η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να αντέξει την κούρσα των εξοπλισμών. Τουλάχιστον με τον τρόπο που αντιμετώπισε η χώρα τον εξοπλισμό των ΕΔ. Είναι γνωστό τι ακολούθησε.

Η έκθεση ολόκληρη εδώ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η απόρρητη έκθεση της CIA για την απειλή πολέμου μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας Οι Αμερικανοί χαρακτήριζαν «φρούρια» τα νησιά"

Ανεβαίνει το "θερμόμετρο" στο Αιγαίο-Παραλίγο θερμό επεισόδιο!

Τι συνέβη που λίγο έλειψε να αποβεί μοιραίο

"Πάει γυρεύοντας" από ότι φαίνεται η Τουρκία για να προκαλέσει με κάθε ευκαιρία ένα "ατύχημα" στο Αιγαίο. Χθες, κατά τη διάρκεια της άσκησης Καταιγίς 2017, εκτός από τις πολυάριθμες παραβάσεις του εναερίου χώρου, λίγο έλειψε να εμβολίσουν και την φρεγάτα ΝΑΥΑΡΙΝΟ το Πολεμικού Ναυτικού!

Συγκεκριμένα, τα δύο πλοία έπλεαν παράλληλα στη θαλάσσια περιοχή, όταν ο Τούρκος πλοίαρχος για άγνωστο λόγο, αποφάσισε να στρέψει την κορβέτα προς την πλευρά του ελληνικού πλοίου, με τον κυβερνήτη της φρεγάτας να αντιδρά αστραπιαία και να πραγματοποιεί ελιγμούς αποφυγής. Είναι γεγονός ότι λίγο έλειψε να γίνει η σύγκρουση, και να ξεσπάσει θερμό επεισόδιο σε μια περιοχή μάλιστα όπου είναι συγκεντρωμένο το σύνολο του ελληνικού στόλου

. Αυστηρό μήνυμα σε όσους απειλούν την ελληνική ακεραιότητα έστειλε από την Αλεξανδρούπολη ο υπουργός Άμυνας Πάνος Καμμένος.

«Ο ελληνικός λαός ενωμένος με ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις είναι έτοιμος ν΄ αντιμετωπίσει οποιαδήποτε πρόκληση. Επιθυμούμε την ειρήνη και επιθυμούμε οι Ένοπλες Δυνάμεις, όταν είναι σε ετοιμότητα, να στέλνουν το μήνυμα της διασφάλισης της ειρήνης, της γαλήνης και της ανάπτυξης. Ελπίζω να το καταλάβουν και από την άλλη πλευρά του Αιγαίου» δήλωσε ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, Πάνος Καμμένος, μετά το πέρας επίδειξης, από τη Διοίκηση Υποβρυχίων Καταστροφών, που διεξήχθη στο πλαίσιο των εκδηλώσεων «Μέγα το της θαλάσσης κράτος».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ανεβαίνει το "θερμόμετρο" στο Αιγαίο-Παραλίγο θερμό επεισόδιο!"

ΕΠΩΝΥΜΟΣ ΤΟΥΡΚΟΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ : ΟΙ ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΟΙ ΚΑΙ Η ΔΥΣΗ ΦΤΑΙΝΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΩΣΗ!

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Επί τη ευκαιρία της επετείου της άλωσης ο πολύ γνωστός Τούρκος ιστορικός, İlber Ortaylı, κάνει μια πολύ ενδιαφέρουσα παρέμβαση στοχεύοντας να αλλάξει κάποια ιστορικά δεδομένα σχετικά με αυτό το κοσμοϊστορικό γεγονός της άλωσης της Κωνσταντινούπολης

Τα δυο κύρια στοιχεία της παρέμβασης του, που ενδιαφέρουν τον ελληνισμό της ανατολής και όχι μόνο, είναι ότι πρώτο η Κωνσταντινούπολη ποτέ δεν ανέρρωσε από την κατάληψη της από τους σταυροφόρους το 1204 και το δεύτερο, ότι οι λεηλασίες των σταυροφόρων ήταν πολύ πιο άγριες από το πλιάτσικο των Οθωμανών όταν μπήκαν στην Πόλη.
Σύμφωνα με τον İlber Ortaylı, οι σταυροφόροι μετά τις λεηλασίες που κατέστρεψαν μεγάλο μέρος της Πόλης, είχαν εισβάλλει μέσα στους ναούς που τους βεβήλωσαν και στη συνέχεια έκλεψαν πολλά πολύτιμα αντικείμενα και ιερά σκηνώματα και τα μετέφεραν στην Δύση.

Στην συνέχεια, αν και η Πόλη απελευθερώθηκε από τον αυτοκράτορα της Νίκαιας, ο  «κατήφορος» που είχε πάρει μετά τα καίρια πλήγματα που είχε δεχτεί από τους δυτικούς σταυροφόρους ήταν άνευ ίασης. Το μεγαλύτερο μέρος της Πόλης έμεινε από τότε ακατοίκητο και έρημο, πόλοι ναοί ήταν εγκαταλειμμένοι, όπως ο περίφημος ναός των Αγίων Αποστόλων, ενώ ο πληθυσμός είχε συρρικνωθεί χωρίς ποτέ από τότε να μπορέσει να ξαναγίνει όπως ήταν πριν από την κατάληψη από τους σταυροφόρους.

Παράλληλα το Βατικανό έπαιζε με την αγωνία των βυζαντινών ότι δήθεν θα τους βοηθούσε κατά των Οθωμανών, αλλά στην πραγματικότητα ήθελε να τους ταπεινώσει και να τους υποδουλώσει ολοκληρωτικά.

Ο Τούρκος ιστορικός αμφισβητεί και το γεγονός ότι ο Μωάμεθ πέρασε δια ξηράς μέσα στον Κεράτιο πάνω από 70 πλοία του στόλου του και όπως υποστηρίζει, αφ’ ενός ο Μωάμεθ δεν διέθετε τέτοιο στόλο, αφ’ έτερου δεν είχε τις δυνατότητες να κάνει αυτό το εγχείρημα.

Σίγουρα ένα μεγάλο μέρος από αυτές τις απόψεις μπορεί να ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Γεγονός είναι ότι ενισχύουν εκείνους που υποστήριξαν από τότε ότι η άλωση έγινε με θέλημα Θεού για να διασωθεί η Ρωμιοσύνη που πραγματικά επέζησε, ενώ αν οι δυτικοί επικρατούσαν δεν θα υπήρχε σήμερα τίποτα που να την θυμίζει.

Αναρωτιόμαστε.

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΕΠΩΝΥΜΟΣ ΤΟΥΡΚΟΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ : ΟΙ ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΟΙ ΚΑΙ Η ΔΥΣΗ ΦΤΑΙΝΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΩΣΗ!"

Τι γιορτάζουμε του Αγίου Πνεύματος;

Την Κυριακή της Πεντηκοστής γιορτάζουμε την εμφάνιση του Αγίου Πνεύματος στους μαθητές του Χριστού, με μορφή φωτιάς, σαν φλόγες πάνω στα κεφάλια τους, πενήντα μέρες μετά την ανάστασή Του και δέκα μέρες μετά την ανάληψή Του.
Η εορτή της Πεντηκοστής είναι εορτή της Αγίας Τριάδος, αφού με την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος μαθαίνουμε ότι ο Θεός είναι Τριαδικός. Η κάθοδος του Αγίου Πνεύματος έγινε κατά την ημέρα της Κυριακής.
Ο ιερός υμνογράφος αποκαλεί την Πεντηκοστή τελευταία εορτή από πλευράς αναπλάσεως και ανακαινίσεως του ανθρώπου: “Την μεθέορτον πιστοί και τελευταίαν εορτήν εορτάσωμεν φαιδρώς, αύτη εστί Πεντηκοστή, επαγγελίας συμπλήρωσις και προθεσμία”.
Την Κυριακή λοιπόν εορτάζουμε την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, δηλαδή, εκείνη την ημέρα ήλθε το Άγιο Πνεύμα στους Μαθητές του Χριστού.
Όπως αναφέρεται και στο Συναξάρι της ημέρας:
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Κυριακῇ ὀγδόῃ ἀπὸ τοῦ Πάσχα, τὴν ἁγίαν Πεντηκοστὴν ἑορτάζομεν.
Στίχοι
Πνοῇ βιαίᾳ γλωσσοπυρσεύτως νέμει,
Χριστὸς τὸ θεῖον Πνεῦμα τοῖς Ἀποστόλοις.
Ἐκκέχυται μεγάλῳ ἑνὶ ἤματι Πνεῦμ’ ἁλιεῦσι.
Ταῖς τῶν ἁγίων Ἀποστόλων πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.
Την Δευτέρα εορτάζουμε πάλι την Αγία Τριάδα αφού γνωρίζουμε και πιστεύουμε ότι κοινή είναι η ενέργεια του Τριαδικού Θεού και ποτέ δεν μπορεί να χωρισθή και να απομονωθή ένα Πρόσωπο από τα άλλα Πρόσωπα της Αγίας Τριάδος. Όμως οι άγιοι Πατέρες μας πού έβαλαν σε άριστη σειρά και τάξη όλα τα θέματα της πίστεως μας, για να δώσουν τιμή στο Άγιο Πνεύμα, όρισαν να το εορτάζουμε και κατά την Πεντηκοστή, αλλά και ξεχωριστά σήμερα.
Ξεκάθαρο είναι το υπόμνημα του Συναξαρίου:
Τη αύτη ήμερα, Δευτέρα της Πεντηκοστής, αυτό το Πανάγιον και ζωοποιόν και παντοδύναμον εορτάζομεν Πνεύμα, τον ένα της Τριάδος Θεόν, το ομότιμον και ομοούσιον και ομόδοξον τω Πατρί και τω Υίω.
Στίχοι
Πᾶσα πνοή, δόξαζε Πνεῦμα Κυρίου,
Δι’ οὗ πονηρῶν πνευμάτων φροῦδα θράση.
Τῇ ἐπιφοιτήσει τοῦ ἁγίου Πνεύματος, πρεσβείαις τῶν Ἀποστόλων σου, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.
Εμείς σήμερα πού γιορτάζουμε τη δική μας Πεντηκοστή, πρέπει να γνωρίζουμε ότι την ήμερα αυτή, όταν εορταζόταν η Πεντηκοστή των Εβραίων, ήλθε το Άγιο Πνεύμα στους Μαθητές του Χριστού.
Επειδή, λοιπόν, οι Άγιοι Πατέρες θεώρησαν καλό να ξεχωρίσουν τις γιορτές για να τιμήσουν με τον τρόπο αυτό το μεγαλείο του Παναγίου και Ζωοποιού Πνεύματος, γι’ αυτό την επομένη της Πεντηκοστής, την Δευτέρα, εορτάζουμε το Πανάγιο Πνεύμα, πού είναι μία υπόσταση της Αγίας Τριάδος.
Πηγή: Ορθόδοξες Απαντήσεις

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τι γιορτάζουμε του Αγίου Πνεύματος;"

Σιάτιστα: Τρία μοναστήρια με βαριά ιστορία

Τα μοναστήρια της Μητρόπολης Σισανίου και Σιατίτσης είναι από εκείνα τα οποία τιμώνται από όλη την Ελλάδα ως σημαντικά κέντρα της Ορθοδοξίας. Σε αυτά, ο επισκέπτης φτάνει σχετικά εύκολα, απολαμβάνοντας παράλληλα ένα ξεχωριστό φυσικό περιβάλλον, όπου κυριαρχούν τα δάση καρυδιάς και καστανιάς. Τα περισσότερα από αυτά είναι ενεργά, παρά το γεγονός ότι Τούρκοι, Βούλγαροι κομιτατζήδες και Γερμανοί τα έχουν πυρπολήσει σε αντίποινα για τη δράση εκεί πατριωτικών ομάδων.

Αγιος Αθανάσιος Ζηκοβίστας

Η Μονή Αγίου Αθανασίου Ζηκοβίστης βρίσκεται ανάμεσα στα χωριά Σπήλιος (Ζηκόβιστη), Κερασώνα και Άγιος Ηλίας του Νομού Καστοριάς και στη Δαμασκηνιά του Νομού Κοζάνης. Θεωρείται ως ένα από τα πλέον αξιόλογα μνημεία των Καστανοχωρίων της Δυτικής Μακεδονίας και απέχει 24 χιλιόμετρα από το Άργος Ορεστικό και 26 από το Τσοτύλι. Συνδέεται οδικώς με το επαρχιακό οδικό δίκτυο Άργους Ορεστικού-Τσοτυλίου στη θέση Προφήτης Ηλίας του χωριού Αϊ -Λιας.

Σε παλαιότερες περιόδους, όπως αναφέρει ο κ. Βασίλειος Δημόπουλος, που έχει γράψει την ιστορία της μονής σε παλαιότερες περιόδους, ανήκε στη Μητρόπολη Καστοριάς, η οποία, με τη σειρά της, υπαγόταν στην Αρχιεπισκοπή Αχριδών, η οποία διαλύθηκε το 1967. Από το 1928 όλες οι ενορίες των χωριών γύρω από τη μονή και η ίδια η μονή υπάγονται στη Μητρόπολη Σισανίου και Σιατίστης.

Το μοναστήρι στη Ζηκόβιστα κτίστηκε το 1629. Η αγιογράφηση του καθολικού (τύπου μονόκλιτης θολοσκέπαστης βασιλικής) έγινε το 1785 και το 1787 από δύο λαϊκούς αγιογράφους: Τον Δημήτριο από το Επταχώρι Καστοριάς και τον Μιχαήλ από τους Χιονάδες Κονίτσης. Το έργο των δύο λαϊκών αγιογράφων χαρακτηρίζεται από τη σημασία που δίνουν στις λεπτομέρειες, οι οποίες εκφράζουν μια τάση ζωγραφικής που μοιάζει απλοϊκή, αλλά στην ουσία πρόκειται για την τέχνη δύο ανθρώπων που σημάδεψε την περιοχή. Η μονή στην ακμή της είχε στην ιδιοκτησία της χωράφια και δάση στη γύρω περιοχή και έναν νερόμυλο στο χωριό Ζηκόβιστα, καθώς και πολλά ζώα. Μάλιστα την περίοδο 1872-1885 εδώ λειτουργούν σχολείο και οικοτροφείο, όπου φοιτούν μαθητές από τα γύρω χωριά.

Τη νύχτα της 18ης προς τη 19η Μαρτίου του 1905 κομιτατζήδες, όπως και στις περισσότερες περιοχές της Μακεδονίας, έβαλαν φωτιά στο μοναστήρι με την αιτιολογία ότι αποτελούσε ορμητήριο ελληνικών ανταρτικών ομάδων. Από τη φωτιά καταστράφηκαν τα κελιά και άλλα κτίσματα της μονής, ενώ σώθηκε το καθολικό. Στη συνέχεια, τα κελιά ξανακτίστηκαν, όμως στη διάρκεια του εμφυλίου η μονή εγκαταλείφθηκε, με αποτέλεσμα να καταρρεύσουν τα κελιά και να υποστούν μεγάλες ζημιές οι αγιογραφίες του καθολικού από τα νερά που έτρεχαν από τη στέγη.

Στα μέσα της δεκαετίας του ’70, το μοναστήρι χαρακτηρίστηκε διατηρητέο μνημείο και ξεκίνησαν εργασίες για την αναστήλωσή του. Ανακατασκευάστηκε η σκεπή, ενισχύθηκαν τα θεμέλια, χτίστηκαν εκ νέου κελιά και καθαρίστηκε ο περιβάλλοντας χώρος.


Αγία Παρασκευή

Μία εκ των σημαντικότερων μονών της Μητρόπολης Σιατίτσης είναι αυτή της Αγίας Παρασκευής Δομαβιστίου, που είναι κτισμένη σε υψόμετρο 950 μ. στους πρόποδες του Ασκίου Όρους. Ιδρύθηκε στις αρχές του 14ου αιώνα, σύμφωνα με επιγραφή αφιέρωσης εικόνας που βρέθηκε στη μονή και φέρει τη χρονολογία 1329.

Ο πρώτος ναός, σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία, καταστράφηκε και στη θέση του κτίστηκε ο δεύτερος, που σώζεται μέχρι σήμερα, στις αρχές του 1500. Πρόκειται για το παλαιότερο μοναστήρι της επαρχίας Βοΐου και της Μητροπόλεως Σισανίου και Σιατίστης, μεταξύ των χωριών Νάματα και Πελεκάνος. Οι τοιχογραφίες που σώζονται είναι έργα αγιογράφων από το Λιανοτόπι του Γράμμου, χρονολογούνται στις αρχές του 1600. Επίσης την ίδια εποχή είναι φιλοτεχνημένο και το ξυλόγλυπτο, επιχρυσωμένο τέμπλο, έργο Ηπειρωτών μαστόρων.

Το μοναστήρι καταστράφηκε πολλές φορές από τους Τούρκους κατακτητές. Αξίζει να αναφερθεί ότι μόνο από το 1800 έως και το 1840 κάηκε και λεηλατήθηκε τέσσερις φορές, ενώ το 1875, μετά την επιδρομή των Τούρκων στρατιωτών του Σεμσή μπέη από τη Νεάπολη και την καταστροφική πυρκαγιά που υπέστη, εφονεύθησαν και οι εν αυτώ κατοικούντες μοναχοί. Η ιστορία της μονής τελειώνει στις 27 Νοεμβρίου του 1944, όταν τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής για ακόμη μία φορά λεηλάτησαν και πήραν μαζί τους τα εναπομείναντα κειμήλια και μαζί με αυτά και το ανυπολόγιστης αξίας χειρόγραφο Ευαγγέλιο, που φυλάσσονταν στη μονή.

Με ενέργειες του μακαριστού Μητροπολίτου κ. Αντωνίου το μοναστήρι επανιδρύθηκε το 2001 με την πολύτιμη βοήθεια και προσφορά του δωρητή και ευεργέτη κ. Μιχαήλ Ν. Γκάνα από τα Νάματα

Παναγιά Μικροκάστρου

Το μοναστήρι της Παναγίας Μικροκάστρου, αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου, θεωρείται το κέντρο της πνευματικής και κοινωνικής δραστηριότητας της Μητροπόλεως Σισανίου και Σιατίστης. Είναι κτισμένο 12 χιλιόµετρα νοτιοδυτικά της Σιάτιστας, στον εθνικό δρόµο Koζάνης-Καστοριάς, σε απόσταση 500 περίπου µέτρων από το χωριό Μικρόκαστρο, σε ύψωµα πάνω από τον Αλιάκµονα.

Είναι γνωστό ως «ιερά Μονή της Παναγίας εν Τσιαρουσίνω», άµεσα συνδεδεµένη µε το χωριό Τσιαρούσινο, σήµερα Μικρόκαστρο, του οποίου αρχικά αποτελούσε παρεκκλήσιο ή προσκυνηµατικό ναό. Το χωριό αναφέρεται στους κώδικες της Ιεράς Μονής Ζάβορδας και Μητροπόλεως Σισανίου και ως οικισμός ανάγεται σε παλιά εποχή. Σήμερα αποτελεί μία από τις ανθούσες και παραγωγικές κοινότητες της επαρχίας Βοΐου.

Τον Μάιο του 1995 ο σεισμός της Κοζάνης και των Γρεβενών έπληξε και την Ιερά Μονή και η Αδελφότητα, που µε τη βοήθεια της Κυρίας Θεοτόκου ταχύρρυθμα αυξήθηκε, επιδόθηκε άμεσα στην αποκατάσταση των ζημιών των κτιρίων και ευθύς αμέσως στη θεμελίωση της νέας πτέρυγας. Η νέα πτέρυγα περιλαμβάνει παρεκκλήσιο του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, τα κελιά των Αδελφών, το Συνοδικό, την παραδοσιακή Τράπεζα, τα εργαστήρια και τους βοηθητικούς χώρους. Με όλες αυτές τις ανακαινιστικές και εκ θεμελίων συντελεσθείσες εργασίες, μαζί µε τη συγκρότηση της Αδελφότητας, τη λατρευτική οργάνωση, την τήρηση του προγράμματος, την καθιέρωση μοναστικής Τάξης, το ιερό Προσκύνημα μεταποιήθηκε όντως σε μοναστήρι.

Ο ναός στο κέντρο του συγκροτήματος είναι τρίκλιτη βασιλική µε υπερυψωμένο νάρθηκα - γυναικωνίτη και δίρριχτη στέγη µε τις γνωστές απολήξεις. Αρχιτεκτονικός τύπος ενοριακού ναού και όχι μοναστηριακού. Σήμερα, όμως, µε τις κατά καιρούς κατασκευαστικές επεμβάσεις, έχει πάρει άλλη όψη. Είναι ένα ορθογώνιο (23,65 χ 12,18 µ.) χωμένο κατά το ήμισυ στο έδαφος, όπως αυτό φαίνεται στη νότια πλευρά, όπου και η κυρία είσοδος, ενώ στη βόρεια πλευρά µε εκσκαφή ανέβηκε το ελεύθερο ύψος και η είσοδος που ανοίχτηκε βρίσκεται στο ίδιο σχεδόν υψομετρικό επίπεδο του δαπέδου του ιερού. Στο ανατολικό μέρος, προεξέχει η ημικυκλική κόγχη και στο νοτιοανατολικό υπάρχει, ενσωματωμένο µε το ναό, πυργοειδές κωδωνοστάσιο, ύψους 15 μέτρων, που κτίστηκε μεταγενέστερα, το 1923.

Στο νότιο μέρος, στη θέση του παλιού περιστώου (χαγιατιού), κτίστηκε νέος χώρος µε παρεκκλήσιο του Αγίου Αντωνίου και τοποθετήθηκε σύστημα καπνοσυλλέκτου για την προστασία των τοιχογραφιών του καθολικού. Στο μέσον της στέγης υψώνεται εξαγωνικός τρούλος, που δεν διατηρεί τη δομική του ιδιότητα, αλλά απλώς δίνει φως στον ναό.

Το καθολικό του μοναστηριού αγιογραφήθηκε, με εξαιρετικής τέχνης τοιχογραφίες, το 1797 από Ηπειρώτες Καπεσοβίτες ζωγράφους. Εξαιρετικό είναι το ξυλόγλυπτο επιχρυσωμένο τέμπλο, στο οποίο ακολουθείται η τέχνη του «τρυπητού», δηλαδή με διαμπερή κενά ανάμεσα στα θέματα.

Η εικόνα της βρεφοκρατούσας Θεοτόκου θεωρείται θαυματουργή και είναι η παλαιότερη των άλλων, με πιθανή χρονολογία το 1603 ενώ μία πρόσφατη έρευνα τη χρονολογεί στον 13ο αιώνα. Ολόκληρη η εικόνα φέρει ασημένια επένδυση, η δε ιλαρότητα των προσώπων τόσο της Παναγίας Μητέρας όσο και του Ιησού είναι αυτή που συγκινεί κάθε προσκυνητή, ειδικά όταν φτάνουν έως εδώ στις 15 Αυγούστου. Τον Δεκαπενταύγουστο, πιστοί από όλα τα μέρη της Ελλάδας, επισκέπτονται το μοναστήρι, περιμένοντας επί ώρες να έλθει η σειρά τους για να προσκυνήσουν την πάντιμη εικόνας Της, να αντλήσουν τη Χάρη Της, να ενισχύσουν την πίστη τους, να βρουν απάντηση στα ποικίλα προβλήματα της ζωής τους.  

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Σιάτιστα: Τρία μοναστήρια με βαριά ιστορία"

Και όμως οι Μυκηναίοι διέθεταν νανοτεχνολογία

Την ανάπτυξη της μικροτεχνολογίας

κατά τη Μυκηναϊκή περίοδο σε τέτοιο βαθμό, ώστε να αποτυπώνονται σύμβολα σε επιφάνειες μεγέθους φακής, κατέδειξε η μελέτη ενός μικρού ειδωλίου, του μοναδικού που έχει βρεθεί έως σήμερα με χαραγμένα πάνω του σύμβολα της Γραμμικής Β’.

Πρόκειται για ένα χάλκινο μικρό ταυροειδές ειδώλιο, που φυλάσσεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Ηρακλείου και τοποθετείται χρονικά στη Μυκηναϊκή περίοδο.

Το ειδώλιο ανακαλύφθηκε το 1903 στην Αγία Τριάδα, κοντά στην πλατεία των ιερών (Piazzale dei Sacelli).

Το 2010 η τότε διευθύντρια του Μουσείου, Αθανασία Κάντα, προχώρησε σε ευρεία εξέταση και ψηφιακή αποτύπωση παλαιών ευρημάτων με σκοπό τη μουσειολογική μελέτη για την επανέκθεση του Μουσείου και προχώρησε σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Ηλεκτρονικής Δομής και Λέιζερ του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Έρευνας με στόχο την φωτογράφηση με πολυφασματική ανάλυση του μικρού ειδωλίου.

Το ειδώλιο έχει ύψος 4,6 εκατοστά και συνολικό μήκος σώματος 6,5 εκατοστά. Στη μέση του μετώπου του ταυροειδούς και σε μια κοιλότητα με διάμετρο μόλις 3,4 χιλιοστά παρατηρείται χρυσός δίσκος, που κάνει το ειδώλιο να ξεχωρίζει από άλλα παρόμοια που έχουν βρεθεί στην Κρήτη.

Στη χρυσή αυτή επιφάνεια του ειδωλίου, μεγέθους όσο μία φακή, παρατηρήθηκαν χαραγμένα δυο σύμβολα γραφής Γραμμικής Β’ από πιθανόν τέσσερα που υπήρχαν συνολικά.

Ο λόγος που διακρίνονται μόλις τα δύο σύμβολα είναι ότι σε κάποια φάση υπήρξε μια προσπάθεια καθαρισμού της χρυσής επιφάνειας για να γυαλιστεί ο χρυσός δίσκος, προσπάθεια που είχε ως αποτέλεσμα την εξάλειψη των δυο σημείων. Αυτό πιθανό να οφείλεται σε διαδικασίες συντήρησης στις πρώτες ημέρες της Κρητικής αρχαιολογίας.

Η λέξη που πιθανόν έχει γραφτεί είναι «τιμαήεις» (τι-μα-Fη-Fεις) και είναι πιθανόν σχετική με το αφιερωματικό ειδώλιο. Στον Όμηρο υπάρχει ο τύπος τιμήεις και τιμήεσσα δηλώνοντας τον αξιότιμο, τον σεβαστό ή το πολύτιμο «χρυσό δώρο».

Το ερώτημα που προέκυψε για τους ερευνητές είναι με ποια τεχνολογία μπορούσαν τον 14ο αιώνα π.Χ. να αποτυπώσουν σε επιφάνεια μεγέθους όσο μία φακή τέσσερα συλλαβικά σύμβολα της Γραμμικής Β’.

Ο τρόπος γραφής στη μικρή χρυσή επιφάνεια τεσσάρων συλλαβικών συμβόλων δείχνει μεγάλη επιδεξιότητα. Αυτή η πραγματικά μικροσκοπική καταγραφή ακολουθεί την μικρογραφική παράδοση που είναι εμφανής στη σφραγιδογλυφία.

Σημειώνεται ότι παρόμοια τεχνολογία γραφής έχει παρατηρηθεί σε μια ασημένια περόνη από τον θολωτό τάφο 2 στο Φουρνί των Αρχανών, Μινωικής περιόδου, όπου τα ύψη των μικρότερων συλλαβογραμμάτων είναι 2,0 χιλιοστά.

Στην περίπτωση, όμως, του ειδωλίου τα συλλαβογράμματα είναι ακόμη μικρότερα, μόλις 1,4 χιλιοστά. Το πλάτος τους είναι μόλις 0,2 χιλιοστά, ενώ το πάχος χάραξης των γραμμών των συλλαβογραμμάτων είναι περίπου 0,01-0,025 χιλιοστά.

Όπως επισημαίνει στο ΑΜΠΕ ο ερευνητής Αιγαιακών Γραφών, δρ. Μηνάς Τσικριτσής, «με την πολυφασματική ανάλυση φωτογράφησης μπορέσαμε να δούμε και το τρίτο συλλαβόγραμμα με αξία Fe.

Tα προαναφερθέντα στοιχεία επιβεβαιώνουν ότι ο χαράκτης των συμβόλων σίγουρα χρησιμοποίησε ισχυρό μεγεθυντικό φακό. Το δεύτερο ενδιαφέρον ερώτημα που δημιουργείται είναι τι είδους βελόνα χάραξης, ή σμίλης, χρησιμοποιήθηκε που θα μπορούσε να χαράξει σε πάχος γραμμής 0.01 του χιλιοστού».

«Τα ίχνη ανάπτυξης αυτής της μικροτεχνολογίας, που είναι μοναδική στον τότε κόσμο, όπως και η ύπαρξη του Μινωικού υπολογιστή πρόβλεψης εκλείψεων του Παλαικάστρου, είναι σημαντικά ευρήματα που μας προβληματίζουν και πιθανόν επιβεβαιώνουν την κατάκτηση γνώσεων και πολλαπλών δεξιοτήτων στο Κρητομυκηναϊκό Πολιτισμό», προσθέτει ο κ. Τσικριτσής.

Ενδιαφέρον αποτελεί και το γεγονός ότι η επιγραφή αυτή πρέπει να θεωρηθεί η πρώτη της Γραμμικής Β’ που βρέθηκε σε χρυσό αφιέρωμα.

Οι επιγραφές σε χαλκό, ασήμι και χρυσό είναι συνηθισμένες μόνο σε Γραμμική Α’. Παρά τα χιλιάδες κείμενα που έχουν λογιστικό, εμπορικό και διοικητικό χαρακτήρα στη Γραμμική Β’, δεν είχαν βρεθεί έως τώρα κείμενα σε αφιερώματα μεταλλικά.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Και όμως οι Μυκηναίοι διέθεταν νανοτεχνολογία"

Σκόπια: Ξηλώνουν τον Μεγάλο Αλέξανδρο! Ρίχνουν τα αγάλματα του! (vid)

Το κοινοβούλιο των Σκοπίων εξέλεξε αργά το βράδυ της Τετάρτης (31.05.2017) πρωθυπουργό τον σοσιαλδημοκράτη Ζόραν Ζάεφ, ως πρώτο βήμα για την έξοδο της χώρας από το πολιτικό αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται εδώ και δύο χρόνια.

Ο 42χρονος οικονομολόγος, πολιτικός αντίπαλος του Νίκολα Γκρούεφσκι (VMRO-DPMNE) εξασφάλισε την υποστήριξη των βουλευτών του κόμματός του και των δύο κυριότερων παρατάξεων που εκπροσωπούν την αλβανική κοινότητα της χώρας. Ο Ζόραν Ζάεφ είχε την υποστήριξη 62 βουλευτών του 120μελούς κοινοβουλίου.

Η κυβέρνηση διορίστηκε περίπου έξι μήνες μετά τις βουλευτικές εκλογές του Δεκεμβρίου και είναι έτοιμη να κάνει μεγάλες αλλαγές. Νέος Υπουργός Εξωτερικών των Σκοπίων ορίστηκε ο Νικολά Διμιτρόφ, ο οποίος δήλωσε πως το πρώτο του ταξίδι θέλει να είναι στην Ελλάδα.

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ

«Ξηλώνουν» τον Μεγάλο Αλέξανδρο

Τα δεκάδες αγάλματα του Μεγάλου Αλεξάνδρου πάνω στον Βουκεφάλα σε δρόμους, γέφυρες και πλατείες, τα συντριβάνια με τους Αρχαίους Έλληνες πολεμιστές, τα άλογα που καλπάζουν και τα λιοντάρια, το τρελό, ανιστόρητο και κιτς όνειρο του Γκρούεφσκι θέλει να κατεδαφίσει η νέα κυβέρνηση των Σκοπίων. Ο υπουργός Πολιτισμού των Σκοπίων Ρόμπερτ Αλαγκιοζόφσκι έκανε λόγο για: «Απολύμανση του «μακεδονικού» πνεύματος, από την ψευδοιδεολογία που εκπέμπει το σχέδιο Γκρουέφσκι και συνεχίζει να κρατά σε ομηρία τη χώρα σαν κατάρα κάποιου κακού μάγου».

Μάλιστα, η νέα κυβέρνηση λέει πως θέλει λύση και για το όνομα, καθώς επιδιώκει ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ. Ίσως αυτό να σημαίνει ότι πρόκειται για την τελευταία κυβέρνηση που ορκίστηκε χρησιμοποιώντας το όνομα της Μακεδονίας. Ωστόσο, οι διεθνολόγοι εμφανίζονται επιφυλακτικοί.

Αλβανικά στην Βουλή
Τα αλβανικά κόμματα, που κατέχουν 8 από τις 25 υπουργικές θέσεις, ζητούν η αλβανική να γίνει εκ των επισήμων γλωσσών της χώρας στο σύνολο του εθνικού εδάφους και όχι μόνο στις ζώνες που κατοικούνται από Αλβανούς. Για να τονίσει την σημασία της διεκδίκησης αυτής, ο πρόεδρος του κοινοβουλίου Ταλάτ Τζαφέρι άνοιξε στα αλβανικά την συνεδρίαση για την εκλογή του Ζόραν Ζάεφ εν αναμονή της υιοθέτησης νέου νόμου περί γλωσσών. Κάποιοι από τους βουλευτές τον χειροκρότησαν και άλλοι τον… γιούχαραν. Για ακόμη μία φορά η ισορροπία κρεμόταν από ένα σχοινί.

Απόπειρα δολοφονίας απερχόμενου υπουργού
Ένας 60χρονος αποπειράθηκε να σκοτώσει τον απερχόμενο υπουργό Παιδείας των Σκοπίων, Νικολά Τοντόροφ, την ώρα που εξελισσόταν η διαδικασία παράδοσης – παραλαβής στον διάδοχό του, στο κτίριο του υπουργείου.
Την ώρα που ο απερχόμενος υπουργός έμπαινε στον κτίριο τον περίμενε ο 60χρονος, ο οποίος τον πλησίασε και επιχείρησε να τον πυροβολήσει με πιστόλι στο κεφάλι. Ο Νικολά Τοντόροφ αντιλήφθηκε την κίνησή του, έπιασε το οπλισμένο χέρι του με αποτέλεσμα η σφαίρα να αλλάξει πορεία και στη συνέχεια η φρουρά του να συλλάβει τον δράστη.

Πίσω από την επίθεση κρύβεται το δράμα της 15χρονης εγγονής του 60χρονου, η οποία επρόκειτο να χειρουργηθεί στο εξωτερικό με χρήματα που έπρεπε να καταβάλει το υπουργείο Υγείας, πλην όμως λόγω γραφειοκρατίας καθυστέρησε η καταβολή των νοσηλίων, με αποτέλεσμα, το 2015, η μικρή να πεθάνει προτού προλάβει να μεταβεί στην Τουρκία, όπου θα γινόταν η εγχείρηση. Ο θάνατός της προκάλεσε έντονες αντιδράσεις στα Σκόπια με τους πολίτες να διαδηλώνουν στους δρόμους αξιώνοντας την παραίτηση του Τοντόροφ.

Ο παππούς της 15χρονης, από την πλευρά του, θεώρησε ως υπαίτιο για τον θάνατο της εγγονής τον υπουργό και σύμφωνα με τα ΜΜΕ των Σκοπίων, πήγαινε καθημερινά στον τάφο της μικρής και ορκιζόταν εκδίκηση.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Σκόπια: Ξηλώνουν τον Μεγάλο Αλέξανδρο! Ρίχνουν τα αγάλματα του! (vid)"

ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΓΚ.......ΝΕΣ ΤΟΥ ΑΛΛΑΧ! ΟΙ ΜΑΥΡΕΣ ΧΗΡΕΣ ΤΟΥ ISIS: Οι γυναίκες καμικάζι, «δόλωμα» για τους άντρες της Δύσης (ΕΙΚΟΝΕΣ)

Το φαινόμενο είναι υπαρκτό εδώ και δεκαετίες.

Στις τάξεις των Παλαιστινίων τρομοκρατών, της Al Qaeda – είτε στο Ιράκ είτε στο Αφγανιστάν – στον κουρδικό PKK, στην Boko Haram της Νιγηρίας, έχει καθιερωθεί η γυναικεία παρουσία. Κάποτε, εξ αιτίας των Τσετσένων αυτονομιστών και του μακελειού στο θέατρο Dubrovka στη Μόσχα, τις ονόμασαν Black Widows, “Μαύρες Χήρες’.

Γυναίκες καμικάζι, βομβίστριες αυτοκτονίας, Ευρωπαίες που ασπάζονται το ισλάμ, φανατίζονται άνευ προηγουμένου, τυφλώνονται από το μίσος και στρατολογούνται από τον ISIS. Το video που κυκλοφόρησε πρόσφατα με το 10χρονο κοριτσάκι να αποκεφαλίζει μια κούκλα και να βιντεοσκοπείται από τη φανατική μητέρα του ήταν σοκαριστικό. Φανατισμός, “διδαχή” από πολύ νεαρή ηλικία, burqa, λεπίδι και άσβεστο μίσος. Ένα μίσος προς πάσα κατεύθυνση, κυρίως εναντίον των “άπιστων’.

Κάποτε ήταν μόνο η Muriel Degauque, η 38χρονη Βελγίδα από το Σαρλερουά που πολύ πριν μάθουμε να φοβόμαστε τον ISIS, παρακινούμενη από το τυφλό της μίσος, ολοκλήρωσε την αποστολή αυτοκτονίας στη Βαγδάτη σκοτώνοντας εαυτόν και έναν άτυχο Αμερικανό στρατιώτη που έτυχε να είναι κοντά της. Είχε εκληφθεί σαν μεμονωμένο γεγονός, το ισλαμικό κράτος εκτιμάτο ότι χρησιμοποιούσε τις γυναίκες απλώς ως “δόλωμα” για να προσελκύσουν – κυρίως μέσω internet και κοινωνικών δικτύων – υποψήφιους “πολεμιστές” στη Δύση ή πιθανές “νύφες” για τους mujaheddin. Μέχρι που το Νοέμβριο του 2015, μπήκε στη ζωή μας η Hasna Aitboulahcen, η 26χρονη Γαλλίδα μαροκινής καταγωγής στο Saint-Denis, κατά τη θλιβερή τρομοκρατική επίθεση στο Παρίσι. Αμέσως κυκλοφόρησε η ταυτότητά της, ήταν εξαδέλφη του εγκέφαλου της επίθεσης, Abdelhamid Abaaoud, παρακολουθείτο επισταμένως από την αντιτρομοκρατική, ήταν αυτό που λέμε person of interest.

Οι 115 άνδρες των Ειδικών Δυνάμεων της Direction de la sécurité intérieure (DGSI) τη βρήκαν σε ένα από τα κρησφύγετα του Abaaoud, ήταν αποφασισμένη για όλα, ξεγέλασε την αντιτρομοκρατική με πονηρό, δόλιο τρόπο. Η θωρακισμένη πόρτα αντιστεκόταν όσο μια γυναικεία φωνή από μέσα καλούσε σε βοήθεια. Μέσα στο απόλυτο σκοτάδι φαινόταν μόνο το απαλό μπλε των ανιχνευτών θερμότητας και οι κόκκινες γραμμές των laser από τα όπλα. Στην ατμόσφαιρα μια ζοφερή σιωπή, ο επικεφαλής της επιχείρησης την καλούσε να βγει σε ένα παράθυρο, να δείξει τα χέρια της, να βγει. Δεν έδειξε ποτέ το πρόσωπό της, έβγαζε μόνο τα χέρια της, ούρλιαζε ότι είναι άοπλη και καλούσε σε βοήθεια. Μια, δυο τρεις φορές. Την τέταρτη ακούστηκε μια πολύ ισχυρή έκρηξη, ισοπεδώθηκε η ταράτσα και ο τρίτος όροφος. Χάος. 129 άνθρωποι νεκροί, διαμελισμένα κορμιά στα χαλάσματα, εκκωφαντική σιωπή, η μυρωδιά του ISIS.

Δεν το περίμενε κανείς, κλασσικά «ήταν μια φυσιολογική κοπέλα πολύ φιλική στους γείτονες», μορφωμένη, ευγενική, προσηνής. Γεννημένη στο Creutzwald, ένα χωριό 13 χιλιάδων κατοίκων στη Λοραίνη, εργαζόταν κανονικά στην Beko, μια εξειδικευμένη εταιρεία κατασκευών στο Epinay-sur-Seine, δεν υπήρχε καν η υπόνοια για συμμετοχή ή ανάμειξή της με τον ISIS. Έβγαινε, ξενυχτούσε, έπινε αλκοόλ, είχε ξανθά μαλλιά, συμπεριφερόταν απολύτως “δυτικά’. Το παράδειγμα της Hasna άλλαξε εντελώς την κατεύθυνση των ερευνών, οι αρχές μέχρι πρότινος θεωρούσαν ότι οι τζιχαντιστές τις γυναίκες το λιγότερο τις οικτίρουν, δεν τις σέβονται, δεν τις εμπιστεύονται. Η Γαλλίδα αυτόχειρας άλλαξε ολόκληρο το επιχειρησιακό σχέδιο της αντιτρομοκρατικής, η Interpol συνέταξε εκθέσεις ανατρέχοντας ακόμα και στη διάσημη 16χρονη Sana Khyadali, τη Λιβανέζα καμικάζι που πήρε μαζί της δύο Ισραηλινούς στρατιώτες το 1985. Η τρομοκρατία έπαψε να είναι αποκλειστικά ανδρική υπόθεση, είναι και γένους θηλυκού.

Οι μοντέρνες “Μαύρες Χήρες” είναι μορφωμένες, ευαίσθητες, αλλά την ίδια στιγμή αδίστακτες και ακραία, πολύ ακραία αιμοσταγείς με τρομακτικό παράδειγμα την Reem al Reyashi, την 22χρονη Ιρακινή – μητέρα δύο παιδιών τεσσάρων και ενός έτους – που πριν εκραγεί, κοιτάζει την κάμερα και φωνάζει «θέλω όλα τα κομμάτια του σώματός μου που θα ανατιναχθούν, να σκοτώσουν όσο το δυνατόν περισσότερους εχθρούς». Οι Αρχές μπορούσαν να αποδεχθούν τέτοιες συμπεριφορές διότι προέρχοντο από γυναίκες της Ανατολής, αραβικής καταγωγής ή εθνικότητας, υπήρχε εξήγηση. Καμία εξήγηση δεν υπάρχει για τις δεκάδες Ευρωπαίες γυναίκες που σύμφωνα με το International Centre for Counter Terrorism, εγκαταλείπουν το Λονδίνο, το Παρίσι, το Άμστερνταμ, τις Βρυξέλλες και ταξιδεύουν στο Χαλιφάτο για να γίνουν μέλος του ISIS.

Τα νούμερα προς στιγμήν δεν τρομάζουν, αλλά είναι σε διαρκή άνοδο. Σύμφωνα με τα στοιχεία, 550 “δυτικές” ανήκουν στον ISIS, εκπαιδεύονται και ετοιμάζονται για τους επόμενους στόχους. Το πιο λυπηρό απ’ όλα είναι ότι το ένα τέταρτο από αυτές είναι κορίτσια 16 και 17 χρονών, ποτισμένα με μίσος και αντιευρωπαϊσμό. Η εκπαίδευσή τους δεν είναι αμιγώς στρατιωτική, μπορεί να τους μαθαίνουν να χειρίζονται ένα kalashnikof αλλά η βασική μέριμνα είναι η αύξηση του αισθήματος της αυτοθυσίας και η αυτοάμυνα. Στη Raqqa, το αρχιφρούριο της Συρίας, έχει δημιουργηθεί από το 2014 μια μπριγάδα αποτελούμενη από γυναίκες που είναι επιφορτισμένες αποκλειστικά με τη “χειραφέτηση” ατόμων του ιδίου φύλου. Οι γυναίκες διδάσκονται τη Sharia (ο ισλαμικός νόμος που κατά βάση είναι κωδικοποιημένες διατάξεις από το Κοράνι) και εκπαιδεύονται για καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης.

Σε δεύτερο επίπεδο, η εκπαίδευση περιλαμβάνει μαθήματα εκφοράς λόγου (μίσους) και συγκεκριμένο τρόπο συμμετοχής στα κοινωνικά δίκτυα με μηνύματα προπαγανδιστικού χαρακτήρα που προτρέπουν σε βία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα του δεύτερου σταδίου είναι μια φερόμενη ως φοιτήτρια ιατρικής Αγγλίδα με μουσουλμανικό όνομα Mujahidah Bint Usama, η οποία έγινε διάσημη ποστάροντας στο twitter μια φωτογραφία του εαυτού της με το κομμένο κεφάλι ενός άνδρα στο χέρι και τη λεζάντα “Dream Job, a Terrorist doc’. Αυτή είναι η πιο ακραία περίπτωση, ο ρόλος των γυναικών είναι μέχρι στιγμής κατά βάση βοηθητικός και άπτεται στη βοήθεια των ανδρών πολεμιστών με “παραδοσιακές υποχρεώσεις’. Οι γυναίκες παίζουν το ρόλο της μάνας, της συζύγου, της αδελφής, της νοσοκόμας, της παιδαγωγού. Κι όταν διαπιστώνεται ότι “είναι για παραπάνω” μπαίνουν στη διαδικασία προσηλυτισμού υποψήφιων θυμάτων-νέων μελών του ISIS. Και οι Ευρωπαίες συνήθως “είναι για παραπάνω’.

Πολλοί κοινωνιολόγοι και αναλυτές έχουν προσπαθήσει να αναλύσουν τους λόγους που μια νέα κοπέλα επιθυμεί να συμμετάσχει στον ISIS. Συνήθως πρόκειται για γυναίκες σε αναζήτηση προσωπικής ταυτότητας, από μουσουλμανικές οικογένειες ή που πρόσφατα ασπάστηκαν το ισλάμ και έχουν οικονομικά ή υπαρξιακά προβλήματα. Μελετώντας μεμονωμένες περιπτώσεις όπως της 15χρονης Nora el-Bathy, μιας έφηβης που ξεκίνησε φορώντας απλώς hijab, μια ωραία πρωία άφησε την Avignone, ταξίδεψε στο Παρίσι κι από κει πέρασε στη Συρία για να συμμετάσχει στον αγώνα. Κατόρθωσε και επέστρεψε ομολογώντας στους οικείους της ότι έκανε το μεγαλύτερο λάθος στη ζωή της. Αρχικά της άρεσε να φωτογραφίζεται με τα αυτόματα και να αποκτά δύναμη, θαμπώθηκε από το ρομαντισμό που προσπάθησαν να της εμφυσήσουν, όταν όμως έζησε τη θηριωδία από κοντά, έκανε το παν για να επιστρέψει στην κανονική ζωή της και στο οικογενειακό περιβάλλον της.

Μια άλλη κοπέλα από τις ΗΠΑ, προσεγγίστηκε από νεαρό μέλος του ISIS διαδικτυακά, η συνομιλία οδήγησε σε φλερτ και ανακοίνωσε στους γονείς της ότι θα φύγει στη Συρία για να συναντήσει τον έρωτά της. Πείστηκε και άλλαξε γνώμη, όταν οι Αρχές (τις οποίες ειδοποίησαν άμεσα οι δικοί της) της παρουσίασαν στοιχεία ότι ο “ερωτευμένος νέος” ακολουθούσε την ίδια τακτική με δεκάδες κορίτσια προσπαθώντας να στρατολογήσει υποψήφια μέλη. Το International Centre for Counter Terrorism καλεί κυρίως τους γονείς νέων κοριτσιών να προσέχουν την αλλαγή συμπεριφοράς των παιδιών και να μην αποδίδουν τα πάντα στην εφηβεία ή τις ερωτικές απογοητεύσεις. Εδώ είναι το πρώτο μεγάλο πρόβλημα που ελλοχεύει, διότι το αμερικανικό κέντρο έχει κατακλυστεί από χιλιάδες κλήσεις false alarm, χιλιάδες περιπτώσεις που οι γονείς παρερμηνεύουν τη συμπεριφορά των παιδιών τους και εκτροχιάζονται.

Οι ισορροπίες είναι πολύ λεπτές, η τρομολαγνεία είναι το ίδιο επικίνδυνη με την τρομοφοβία και οι δυτικές κοινωνίες δεν είναι έτοιμες για πολλοστή φορά να τεθούν αντιμέτωπες με ένα πρόβλημα που μέχρι πρότινος καλυπτόταν κάτω από το χαλί. Οι συνθήκες για συνετή ενημέρωση και επικοινωνία δεν είναι, ούτε μπορούν να γίνουν ιδανικές, ειδικότερα μετά το Manchester. Ο ISIS μεγαλώνει, εξελίσσεται, κρύβεται και ενσωματώνεται στο δυτικό modus vivendi, χρησιμοποιεί όπλα πολύ πιο επικίνδυνα από ένα μαχαίρι ή ένα περίστροφο. Το ζήτημα δεν είναι οι βόμβες, αλλά αυτό που οδηγεί στην αποστολή αυτοκτονίας και το ζώσιμο με εκρηκτικά. Η πειθώ, η προπαγάνδα και η πλύση εγκεφάλου είναι απείρως πιο επικίνδυνες από το θρησκευτικό μένος, ο φανατισμός δεν είναι στιγμιαίο προϊόν, αλλά μια διαδικασία που μπορεί να παίρνει καιρό, μήνες, ακόμη και χρόνια προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος.

Οι γυναίκες σήμερα, τα νέα κορίτσια, είναι ανοχύρωτα, εύπλαστα, παραδομένα στα εντελώς λάθος πρότυπα. Τα πρόβλημα είναι βαθύτερο και ο ISIS απλώς εκμεταλλεύεται τα δικά μας κοινωνικά κενά. Οι “Μαύρες Χήρες” έχουν και ευρωπαϊκό dna, όχι μόνο αραβικό. Κι αυτό είναι πρόβλημα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΓΚ.......ΝΕΣ ΤΟΥ ΑΛΛΑΧ! ΟΙ ΜΑΥΡΕΣ ΧΗΡΕΣ ΤΟΥ ISIS: Οι γυναίκες καμικάζι, «δόλωμα» για τους άντρες της Δύσης (ΕΙΚΟΝΕΣ)"